Thursday, December 29, 2011

అమ్మా నాగమ్మా!!!

'అమ్మా నాగమ్మ '.ఈ పేరుతొ అప్పుడెప్పుడో ఒక సినిమా వచ్చింది .. అది విడుదలై పదేళ్లో, ఇరవై ఏళ్ళో    అయింది.. కనక  నేను ఒక సింహా వలోకనం లాంటిదేదో రాసేస్తున్నాను,  అని అనుకుంటున్నారా కొంపదీసి!.. కాదు.. కానే కాదు..అలాంటి వ్యాసాలంటే బోలెడు ఇష్టమూ, రాయాలన్న కోరికా ఉన్నాయి,  కానీ ప్రస్తుతం  అంత సీనూ లేదు.. అంత టైమూ లేదు..
గొప్ప పెద్ద పాత్ర!!

ఎందుకంటే ఇప్పుడు నేను గత వారం రోజులుగా 'కలలోనైనా మెలకువనైనా తలచేద   నిన్నే' అని కలవరిస్తున్నది ఒకే పేరు.. ఒకే మనిషి.. ' ఆవిడే శ్యామల!!!' కాదు కాదు.. ' ఆవిడే నాగమ్మ'.. అమ్మయ్యా! చెప్పేశానా! ఇప్పటికే మీ కర్ధం అయిపోయి ఉంటుంది.. నాగమ్మ అంటే ఎవరో ?ఆవిడ పాత్ర నా ఈ చిన్ని, బుజ్జి జీవితం లో ఎంత గొప్పదో..
ఈ రోజు మీకు ఇంత సులువుగా చెప్పెస్తున్నాను  కానీ ఆ రోజు..  నాకే అర్ధం కాలేదు..
పోయిన శనివారం పొద్దున్నే కుడి కన్ను అధిరితే..వేడి చేసిందేమో అనుకున్నాను.కానీ అసలు విషయం గ్రహించలేదు.
 ఇక్కడ ఇంకో విషయం చెప్పాలి.. నేను ఎం. ఎస్. సి లో ఉండగా మా ఫ్రెండ్ అనుపమ  'ఆడవాళ్ళకి కుడి కన్ను అదిరితే మంచిది     కాదు,  అశుభం,  గోంగూర.. అంటారు.. నన్నడిగితే ఆడవాళ్ళకి కుడి కన్ను అదిరితే,  పెళ్ళయిన వాళ్ళైతే భర్తకీ, కాని వారైతే కాబోయే వాడికీ మంచి జరుగుతుంది అని అర్ధం చేసుకోవాలి.. అనేది..
మాయాబాజార్ లో  శాస్త్రీ, శర్మ లు చెప్పినట్టు "శాస్త్రం ఏది చెప్పినా కర్కశం   గానూ, నిష్కర్శ గా నూ చెప్తుంది.. మనమే దానిని సున్నితంగా అర్ధం చేసుకోవాలి అని తెలుసుకున్నాం.
అంతే  కాదు తను  కుడి కన్ను అదిరినప్పుదల్లా, 'ఎక్కడున్నాడో తెలియదు గానీ, మా కాబోయే ఆయనకీ మంచి జరుగుతుంది ఈ రోజు' అని ' అదిరేటి కన్ను నాదైతే, వచ్చేది మంచి నీకైతే.. ఏలా  దడా ? అని పాడేసుకుని పరవశించి  పోయేది ..
ఆ జ్ఞానాన్ని వంట పట్టించుకుని నేను ఆ శనివారం నాడు పొద్దున్నే కుడి కన్ను  అడిరితే మా అనుపమ లాగే అనుకున్నాను కాని.. ఇలా జరుగుతుందని అస్సలు ఊహించలేదు ( కొంచం మెలోడ్రామా ఎక్కువ అయిందా? సారీ, ఆ సందర్భమే అలాంటిది మరి)
ఆ రోజు.. నాకూ మా నాగమ్మ కి మధ్యన జరిగిన సంభాషణ.
ఇక్కడ నాగమ్మ గురించి రెండు ముక్కలు చెప్పాలి.. చాలా స్వతంత్రభావాలు కలిగిన మనిషి. భర్త చేసిన పనులు నచ్చక తను పిల్లలతో విడిగా ఉంటుంది.. అత్తవారి సపోర్ట్ తనకే.. అంతే కాదు.. ఒక అక్క చనిపోతే ఆవిడ పిలల్లనిద్దరిని హాస్టల్ లో పెట్టి చదివిస్తుంది.. ఆడపడుచు పెళ్ళికీ, అన్నయ్య లు పొతే వాళ్ళ కుటుంబాలకీ తనకి వీలైనంత అండగా ఉంటుంది. పెద్ద పిల్లాడు డ్రైవర్ గా పని చేస్తాడు, చిన్నవాడు చదువుకుంటున్నాడు.. పాపం ఆ అబ్బాయికి తరచూ ఫిట్స్   వస్తాయి.. అదొక టెన్షన్.. స్కూల్ నించి ఫోన్ వస్తుంది.. ఆదరా బాదరా గా పరిగెడుతుంది.. వాడి ట్రీట్ మెంట్ కోసం నిం హాన్స్ చుట్టూ చక్కర్లూ..ఆ బాధలూ, బాధ్యతలూ తనని తరచూ చికాకు పెడుతూనే ఉంటాయి.. అందుకే అందరూ' తిక్క ఎక్కువ ,నాగమ్మ  మూడీ.. ఏమీ మాట్లాడదు రోబోలా వచ్చి పని చేసుకుని వెళ్ళిపోతుంది.. అంటారు.. నాకు  చికాకు.. మీరెలా భరిస్తున్నారు అని కూడా అడుగుతూ  ఉంటారు.నాకు మాత్రం ఒక్కోసారి తనని చూస్తె జాలి గానూ, తన ఇండివిడ్యువాలిటీ చూస్తే ఆనందంగానూ, గౌరవంగానూ  ఉంటుంది.. వీలైనంత సహాయం చెయ్యడానికే ప్రయత్నిస్తాము మేము.. అలాగే గత ఏడు సంవత్సరాలుగా సాగుతోంది మా రిలేషన్.
మళ్ళీ సంభాషణ లోకి..
"మీరొక్కరే ఊర్లో ఉండేది.." అంది ఉపోద్ఘాతమనేదే లేకుండా..
"అంటే  ఏమిటి  ?" అన్నాను నేను .. తొందరగా వెలగలేదు ఫ్యూజు ..
"మీరు ఊరికి పోవట్లేదా     ? అందరూ పోతున్నారు" మీరు కూడా వెళ్ళండి.. అంది 'వామనమూర్తికి బలి చక్రవర్తి భూదానం చేసినట్టు నాకు హాలిడే దానం చేస్తున్న ఫీలింగ్ తో..ఇలా నాగమ్మే నాకు లీవ్  ఇచ్చేస్తే ఇంకా మన మేనేజర్లు ఎందుకు? లీవ్ అప్రూవింగ్ సిస్టమ్స్ వగైరాలేందుకు?? అంతా  భ్రమ..చిత్త   భ్రాంతి
అప్పటికి అర్ధం అయింది.. 'ఎందుకు నువ్వు రేపు రావా? ' అన్నాను మెల్లిగా.. ( అదే మరి అజ్ఞానం.. ఒక్కరోజుకే ఐతే నాకు హాలిడే దానం ఎందుకు చేస్తుంది.. ? అనే ఆలోచన లేకుండా)
"రేపు వస్తాను.. సోమవారం నించి ఆరు రోజులు లీవ్ వేస్తున్నాను..మేల్ మరువత్తూర్ వెళతాము కదా, అంది. ఆవిడ ప్రతీ సంవత్సరం అమ్మవారి దీక్ష తీసుకుని ఆ ఊరు వెళుతుంది.. అది తెలిసిన విషయమే
"కానీ ఎప్పుడూ నువ్వు వెళ్ళేది  2-3 రోజులే కదా !.. ఈ సారి  ఇన్ని రోజులేందుకు ?" అన్నాను ..
"మా పిల్లలిద్దరూ కూడా వస్తున్నారు.. వాళ్ళు కూడా దీక్ష తీసుకున్నారు.  అందుకే అటునించి అటే  రామేశ్వరం అవీ పోయి వద్దామని.. " అంది
ఆఫీస్ లలో పని చేసే వాళ్లకి లీవ్ అప్లై చెయ్యడమూ, అప్ప్రూవ్ అవ్వడమూ, కాకపోవడమూ అనే సమస్యలుంటాయి.. ఇక్కడ అలా కాదు కదా.. ఇది కేవలం ఇన్ఫర్మేషన్..
డిసైడ్ చేసినా..
'నేను ఇలా డిసైడ్ చేసినా.. నీ తిప్పలేవో నువ్వు పడు' అని..
"అందుకే చెప్తున్నాను.. నేను రాకపోతే కష్టం కదా.. మీరు కూడా ఊరికి పొండి "అంది నవ్వుతూ.."ఈ లాజిక్ చాలా బావుంది..అని నేను నవ్వాను. ఇంకేం చెయ్యగలను?

"అన్ని రోజులా? పోనీ నీకు తెలిసినవాళ్ళ  నేవరినైనా చూసి ఈ నాలుగురోజులకి రమ్మన  వచ్చు కదా, రేపు నాకు చుట్టాలు వస్తారు కూడా  అన్నాను..
" ఎవరున్నారు? ఆ ప్రియ నిన్ననే పోయింది.. ఈ రత్న నాలుగురోజులు రానంది.. లక్ష్మి రేపు పోతోంది అని లిస్టు చదివింది..
ఇంకా నాకు ఓపిక నశించి.. "సరేలే.. ఏదో చెయ్యి.. కనీసం వచ్చే ఆదివారం వస్తావా? "అని అడిగాను నీరసంగా..
"వస్తాలెండి"..అంది ఉదారంగా.. "అది చాలనట్టు ఒక మూడు వేలు ఉంటె ఇచ్చేయండి.. జీతంలో కట్ చేద్దురుగాని.. అంత దూరం పోయాక డబ్బు తక్కువైతే కష్టం కదా! అంది..
'పోనీలే పాపం,. వెళ్లక వెళ్లక,  ఒక సారి పిలల్లతో కలిసి వెళుతోంది అని వెంటనే  మూడు  వేలు ఇచ్చాను.
ఏ  మాట కి ఆమాట చెప్పుకోవాలి.. " పని చేసే తీరు ఎలా ఉన్నా, వారం రోజులు సెలవు పెట్టడం వేళ్ళ మీద లెక్కపెట్టవచ్చు మా నాగమ్మ విషయం లో.. ఒకటి రెండు రోజులకి మించి పెట్టదు.. వారం రోజులకి సరిపడా పని, అలవోకగా అరగంట లో చేసేస్తుంది ... అదే వేరే విషయం..
సుప్పండి 
ఇక్కడో చిన్న కధ. వెనకటికెవడో మన సుప్పండి లాంటి వాడు  రాజు గారి దగ్గరకి వచ్చి "నన్ను పనిలో పెట్టుకోండి మహారాజా!, నా పని ముగ్గురి పని అన్నాడుట.. ఆయన సంబరపడి పెట్టేసుకుంటే తీరా తెలిసినది ఏవిటంటే ఈయనగారు చేసిన ప్రతీ పనికి వెనక ముగ్గురు సరి చెయ్యవలసి వచ్చేది.. అదే నా పని ముగ్గురి పని అంటే అని".. కొంచం అలాంటి దే ఇదన్నమాట. తనకి నచ్చినట్టు  చేస్తుంది..
నేను ఏదైనా చెప్పబోతే.. "మీరొక్కరే నాకు చెప్పేది.. అది బాగులేదు.. ఇది బాగులేదు అని.. ఇంకెవ్వరూ అనేలేదు.. అంటుంది ఎదురు..  ఇంటి తాళం తన చేతిలో పెట్టినా సరే ఇల్లు బాంక్ అంత  భద్రంగా ఉంటుంది అన్న భరోసా మీద మా నాగమ్మ "బ్రాండ్ వాల్యూ' చాలా చాలా ఎక్కువ..చాలా నమ్మకమైన మనిషి. నిజాయితీ తన రెండో పేరు.

అలా నా ఇంటినీ , నా ఇంటి పనినీ  నా చేతుల్లోనే  పెట్టేసి  తను హాయిగా అమ్మ వారి దీక్షకని కొనుక్కున్న ఎర్ర చీర కట్టేసుకుని ఎర్ర బస్సెక్కి వెళ్ళిపోయింది హాయిగా.
ఎర్ర cheeraa
ఎర్ర బస్సూ


 ఈ మర్ఫీ అనేవాడేవడో కానీ కంటికి కనబడితే కట్టేసి,  కొట్టేసే వాళ్ళు ఎంత మంది  ఉంటారో నేను ఊహించగలను..నాతొ సహా..
మర్నాడు ట్రైన్ దిగబోయే చుట్టాలూ..నాలుగు రోజుల్లో భోజనానికి రమ్మన్న బంధువులూ,  అర్జంట్ పని మీద ముఫై కిలోమీటర్లు   రానూ, మరో ముఫై పోనూ, వెళ్ళవలసిన ఆఫీస్ పనీ ఇలాంటివన్నీ తలుచుకుంటే నే బెంగ పట్టుకుంది నాకు..
ముగ్గురు నలుగురు స్నేహితులకి ఫోన్లు చేసాకా తెలిసింది.. అందరిదీ ఇంచుమించు ఇదే పరిస్థితి. వీళ్ళందరూ కూడగట్టుకుని వెళతారేమో?  తమ పనే కాదు, ఇతరుల పని తప్పించు కోవడానికి  అనిపించింది..
అంతలోనే పట్టుదలా.. 'ఒకరి మీద ఆధార పడితేనే కదా?.. ఈ ఖర్మ.. మనం చేసుకోలేకపోతే కదా, ఇంతోటి పని.. ఒక్క అరగంట ముందు నిద్ర లేస్తే సరి.. అని భీషణమైన ప్రతిజ్ఞలు చేసేసుకున్నాను.
'ఎప్పడూ  నాగమ్మ వెనకాల  ఇది సరిగ్గా చెయ్యి.. అది ఇలా చెయ్యి అని చెప్పే బాధ ఉండదు.. మనకి కావలసినట్టు మనమే హాయిగా చేసుకోవచ్చు..
ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు చేసుకోవచ్చు .. ఇలా వెయ్యి రకాలుగా నాకు నేనే సర్ది చెప్పేసుకుని
ఒక  స్క్రబ్బరూ, చీపురూ చేత్తో పట్టుకుని రెడీ అయిపోయాను. ఆ గుర్తొచ్చింది.. మొన్నెప్పుడో స్కాచ్ బ్రైట్ వాళ్ళు కొత్త తుడుచుకునే వస్తువేదో పరిచయం చేస్తూ మా అపార్ట్మెంట్ లో కొన్ని పోటీ లు అవీ పెట్టారు.. నెగ్గిన వాళ్లకి, వాళ్ళ ప్రాడక్ట్స్ గిఫ్ట్ గా ఇచ్చారు.. నాకు కూడా  చాలా వచ్చాయని మీకు చెప్పాలి కదా..ఇవిగో చూసేయండి మరి..
ఇవన్నీ నాకు వాళ్ళు ఇచ్చ్చినవి..వెబ్ నించి తీసిన ఫోటో కాదు..

మేము ముగ్గురం, వచ్చినవాళ్ళు ముగ్గురూ,, పొద్దున్న  టిఫిన్లూ, మధ్యాహ్నం భోజనాలూ చేస్తే ఇన్ని గిన్నెలు వస్తాయని నేను  ఎప్పడూ ఊహించనే లేదు.. కొంపదీసి నాకు గిఫ్ట్ గా వచ్చిన స్క్రబ్బార్  లన్నీ  అయిపోతాయేమో అని భయం వేసింది.
సింక్ ఖాళీగా , క్లీన్ గా ఉంచాలనే తాపత్రయంలో ప్రతీ అరగంటకీ గిన్నెలు తోముతూనే ఉన్నాము.. సర్డుతూనే ఉన్నాము.. ' పాత కాలపు పత్రివ్రతల సినిమాలలో అంటే, ' సతీ సక్కుబాయి' లాంటి వన్న మాట.వాటిల్లో  ఆవిడ గిన్నెలు తోముతూనే ఉంటుది.. ఆవిడని కష్టాలు పెట్టడమే ధ్యేయంగా ఉండే పాత్రలు ఇంకా తెచ్చి పడేస్తూ ఉంటారు.. అది ఎంత వద్దనుకున్నా గుర్తోచ్చేసింది..
ఐతే ఇక్కడ అన్ని పాత్రలూ మనమే ( అంటే తోమించుకునే పాత్రలు కాదు లెండి ).. అదీ చిన్న తేడా.. "చేసేడి  వాళ్ళమూ.. చేయించెడి  వాళ్ళమూ మేమే.. అని భగవద్గీత కూడా పాడేసుకున్నాము..అంతే కాదు.. తోముకోడానికి గిన్నెలు అయిపోవడం అంటూ  ఉండదు.. న్యూటన్ సూత్రంలాగా అప్పుడప్పుడు కాఫీ పాత్రలలాగానూ, మరొకప్పుడు టిఫిన్ పాత్రలలాగానూ, ఇంకోసారి వంట పాత్రలలాగానూ అవి రూపాంతరం చెందుతూ ఉంటాయి అని కూడా అర్ధం అయింది.
ఇంకా ఇల్లు తుడుచుకోవడం.. చీపురుతో  తో మొదట.. తడి బట్టతో పిమ్మట.. ఇది ఒక్క పని లా కనిపించినా నిజానికి రెండు పనులు..  ఒక్కసారి తుడిచేసరికే నీరసం వచ్చింది..'మనం తుడుచుకుంటే ఎలా అద్దం లా మెరుస్తోందో? లాంటి మాటలు ఒకటికి పది సార్లు నాకు నేనే చెప్పుకుంటూ సంతృప్తి పొందడానికి విఫల యత్నాలు చాలానే చేసాను.
మొదటి రోజు చేసినప్పుడు ఆ ప్రయత్నం కొంత సఫలమైనా తర్వాత 'ఆ ఎలా ఉంటే     ఏమిటి? ఇప్పుడు ఎవరు వచ్చి చూస్తారు?" అని మనసు అరుస్తుంటే నిజమే కదా అనుకున్నా.. 
మళ్ళీ అంతలోనే.. "ఛీ ఇలా అయిపోయనేమిటి? ఎవరికోసమో చేసుకుంటామా, మనకోసమే కదా ! అని దాని గొంతు నొక్కేసి మళ్ళీ  బట్ట పెట్టి తుడిచేసా.  దానికి తోడు  మా అబ్బాయి 'అవును మా..ఈ రోజు ఇల్లు చాలా క్లీన్ గా ఉంది.." అని పొగడ్తలు.
గుండె గుభేల్ 
'రోజూ మనం తిరిగే ఇల్లు ఇలా భూగ్రహమంత పెద్దదిగా ఉందేమిటి? అసలు భూమినంతా ఎవరైనా తుడవాలంటే ఎన్ని రోజులు పడుతుంది?అసలు నైనైతే తువగాలనా?  లాంటి తిక్క ప్రశ్నలు కూడా చాలానే  ఉదయించాయి... ఇంకా బాల్కనీలు.. స్నానాల గదులూ మిగిలాయా? .. అమ్మ నాయనోయ్..అని గుండె గుభేల్మంది. ఇలా ఏదో అష్ట కష్టాలూ, ఆపసోపాలు పడుతూ రెండు రోజులు గడిచాయి.
చైన్ రియాక్షన్
   మర్నాడు ఆఫీస్ నించి వచ్చేసరికి లేట్ అవ్వడంతో వంటా, భోజనాలూ, మిగతా పనులూ అయ్యేసరికి రెండు గంటలు పట్టింది.. మెషీన్ లో వేసిన బట్టలు 'మా సంగతేమిటి?' అని అడుగుతున్నాయి మరి.. నిద్ర కళ్ళనీ, వాషింగ్ మెషీన్ మూతనీ తెరిచి బట్టలు ఆరేయ్యాలంటే అంతక్రితం తాళ్లమీద ఉన్నవాటిని  తీసి లోపలకి తేవాలి.. ఆ తెచ్చిన వాటిని మడత పెట్టాలి.. అవి మళ్ళీ వేసుకోవాలి. ఇలా చైన్ రియాక్షన్ అంటే ఏమిటో చాలా బాగా అర్ధం అయింది.. ఎంతైనా థియరీ కంటే ప్రాక్టికల్ కున్న వేల్యూ ఎక్కువ కదా..

జ్ఞానార్జన 
ఒక్క ఫిజిక్సూ, కేమిస్ట్రీ మాత్రమేనా ? మా నాగమ్మ నాలుగు రోజులు రాకపోతే ఎంత జ్ఞానం వచ్చిందో తెలుసా? .. మన ఇల్లు ఎలా ఉంది? ( జాగ్రఫీ/భూగోళం), వైశాల్యం ఎంత? పోడువెంత? వెడల్పెంత? ( జామెట్రీ), ఎపుడు ఎన్ని సార్లు తుడిచాను లేదా గిన్నెలు తోమాను? ( చరిత్ర), ఏ పని చేస్తే అది ఇంకో పనికి అనుకోకుండా దారి తీస్తుంది ? ( కెమిస్ట్రీ), ఏ పని చేస్తే ఎలాంటి ఎఫ్ఫెక్ట్ వస్తుంది? ( ఫిజిక్స్)  మొక్కలకి నీళ్ళు మనకున్న టైము లో ఎప్పుడు పొయ్యాలి? అర్ధరాత్రి పోసినా ( అంటే టైము లేక) పరవాలేదా? ( బోటనీ), మన మొక్కల తోట్టెలు బాగా నచ్చి వాట్లో తమ విశ్రాంతి గృహాలని ఏర్పరుచుకున్న పావురాలని డిస్టర్బ్ చెయ్యకుండా బాల్కనీ ఎలా తుడవాలి ( జువాలజీ)లాంటివే కాకుండా ఇంత పని ఎందుకు చెయ్యాలి ? ( తర్కం), ఏది ఎప్పుడు చెయ్యాలి ( మీమాంస), ఎలా కరక్ట్ గా చెయ్యాలి ( వ్యాకరణం) లాంటి వి కూడా బాగానే పట్టు బడ్డాయి..
అయితే అన్నింటి కంటే ముఖ్యంగా అలవడినది ఫిలాసఫీ అన్నమాట.. 'ఈ క్షణ భంగురమైన జీవితం లో  ఈ ఇల్లు తుడిస్తే ఎంత ? తుడవక పొతే ఎంత? అనీ, బట్టలు ఉతికితేనే బట్టలా? లేకపోయినా బట్టలే కదా అని.. ఇలాంటివన్నమాట..
పొరపాటున కూడా ఇవన్నీ మా నాగమ్మ కి చెప్పకండి.. మీ మంచి కోసమే, మీ జ్ఞాన సముపార్జన కోసమే  నేను లీవ్ తీసుకున్నది అన్నా అంటుంది..
సరే ఇలా ఆదివారం నించీ మూడు   రోజులు సాగి బుధవారం వచ్చేసరికి నేను మా అబ్బాయికి ఎప్పుడూ చెప్పే విషయం ఒకటి గుర్తొచ్చింది. నేను పని చేస్తుంటే వాడికి చాలా తేలికగా జరుగుతున్నట్టుగా కనిపించి " ఓ! వడలు చెయ్యడమంటే ఇంతేనా? నేనూ చేసేస్తాను అనో.. పరాతాలు  చెయ్యడం ఇంత ఈజీనా? .. అనో అన్నప్పుడు.. నేను నవ్వుతూ.. మనం చెయ్యక్కరలేని పని ఏదైనా సరే, ఎదుటి వాళ్ళు చేస్తుంటే చాలా సులువుగా అనిపిస్తుంది.. మనం చెయ్యవలసి వస్తేనే తెలుస్తుంది అందులో కష్టం అని అంటూ ఉంటాను.. ఇప్పుడు నా పరిస్థితి  అదే..
అంటే
అమాంతం గా నాగమ్మ మీద అంతులేని జాలి పుట్టుకొచ్చింది. ' నాలుగు రోజులకే ఇంత విసుగు వచ్చేసింది.. రోజూ ఎలా చేస్తుందో పాపం.. అదీ ఒకటి కాదు, నాలుగైదు ఇళ్ళల్లో.. అందుకే పాపం అప్పుడప్పుడు ఈరోజు ఇల్లు బట్ట పెట్టి తుడవను అదీ అంటుంది అనిపించడం మొదలు పెట్టింది. పాపం ఈసారి అలా అంటే సరేలే! రేపు చేద్దువుగానిలే, అనాలి లాంటి భావాలన్నీ వచ్చేసాయి. ( ఇంతకూ ముందు అన్నాను అయినా సరే.. ఇప్పుడు కొత్తగా వచ్చిన జాలివల్ల అలా మరీ గట్టిగా అనిపిస్తోంది అన్నమాట).
ఎవరి పని వాళ్ళు చేస్తే తెలీదు కానీ మనమే అన్నీ చేసుకోవాలంటే తెలుస్తోంది అనుకున్నాను..
అంతే కాదు తనతోటి.. " మనం డబ్బు ఇస్తున్నాం కదా, వాళ్ళు ఒప్పుకున్న  పని చేయాలి అని అనుకుంటాం కానీ చాలా బోర్ పాపం! అని కూడా చెప్పేసాను. అప్పుడప్పుడు నాకు హెల్ప్ చేసినందుకు తనకీ తెలిసింది కదా.. 'వెరీ ట్రూ' అని చెప్పేశారు..
ఇది 'స్టాక్ హోమ సిండ్రోం' లా 'హౌస్  వితౌట్ నాగమ్మ 'సిండ్రోం ఏమో మరి..
ఏది ఏమైనా ఇవ్వాళ భళ్ళున తెల్లారి గురువారం అనుకోగానే 'అమ్మయ్య నాగమ్మ వచ్చేసే రోజు దగ్గరకొచ్చేసింది' అనుకుని ఆనందపడిపోయాను.. మళ్ళీ ఆఫీస్ నించి రాగానే చెయ్యడం కష్టం అని పని చేసేసుకుని వచ్చాను అనుకోండి.. ఇంకా ఇప్పుడు ఇంటికెళ్ళి..
"అమ్మా నాగమ్మా, త్వరగా రావమ్మా! అని పాడుకుంటూ వెయిట్ చెయ్యడమే.."ఇంకేమైనా చెయ్యచ్చా? కొంచం సలహా చెప్పరూ!!

Sunday, September 25, 2011

మణి రంగ వల్యాలంకృత ...మేదినీ పాల రామ చంద్ర..

   సంగీత త్రిమూర్తులలో ప్రతీ ఒక్కరిదీ ఒక విలక్షణమైన శైలి.. పధ్ధతి .. అందుకే వారికా గౌరవం..ఇది తక్కువ అని ఏదీ అనిపించని కృతులు వారి సొంతం..  ఏ రాగమైనా, తాళమైనా, సాహిత్యమైనా కలకాలం గుర్తుండి పోయేలా మలచగలగడం కేవలం వారికే సొంతం..' శ్రీ త్యాగరాజ సన్నుత' అంటూ రామనామం తో  శ్రీరాముడిని కీర్తించి, తరించిన త్యాగరాజ స్వామి అయినా, ముగ్గురమ్మల మూలపుటమ్మని  'శ్యామ కృష్ణ సోదరి' అంటూ కీర్తించిన శ్యామ శాస్త్రి అయినా, గురుగుహ అనేది  తన సంతకంగా మార్చుకుని,  గురుగుహుడినీ, ఆయన అన్నగారైన వినాయకుడినీ  కీర్తిసూ  కృతులని  సమకూర్చిన శ్రీ దీక్షితుల వారైనా సంగీత కళా మకుటంలో చూడా మణులే.  అయితే సాధారణం గా వినవచ్చే  దీక్షితార్ కృతులకి భిన్నంగా , రామవైభవాన్నీ, ఆ మర్యాదా పురుషోత్తముడి గోప్పదనాన్నీ ప్రస్తుతిస్తూ, ప్రస్తావిస్తూ  ఎంతో వైవిధ్యంగా సాగే రామ నామ సంకీర్తనమే ఈ మణి రంగు రాగ కీర్తన..  దీక్షితుల వారు రాసిన అనేక గొప్ప కృతులలో  ప్రత్యేకంగా పేర్కొనవలసిన మరకత మణి వంటి  కృతి ఇది. దానికి తగ్గట్టే అరుదైన రాగం.
  మణి రంగు  రాగం కూడా రీతిగౌళ రాగం లాగే 22  వ మేళకర్త రాగమైన ఖరహర ప్రియ కి జన్య రాగమే. మధ్యమావతికి అత్యంత దగ్గరగా అనిపిస్తూనే ఎంతో విలక్షణంగా వినిపించే గమక ప్రధానమైన రాగం. మధ్యమావతికీ, ఈ రాగానికీ కేవలం ఆరోహణలో వచ్చే గాంధారం మాత్రమే తేడా. మణిరంగు రాగానికి ఆరోహణ 'స రి మ ప ని స' అవరోహణ 'స ని ప మ గ రి స'. జీవ స్వరంగా వినిపించే ఉపాంగ రాగం. 'హలధరాజం ప్రాప్తుం' అనే కృతీ , 'రానిది రాదు' అనే త్యాగరాజ కృతి ఈ రాగం లోనే చేయబడ్డాయి.. 
   మారుతి సన్నుతుడైన పట్టాభిరామా.. నన్ను కాపాడు అన్న పల్లవితో మొదలవుతుందీ కృతి. 'మామవ పట్టాభిరామా.. జయ మారుతి సన్నుతి సన్నుత రామా.. ' అంటూ..
      లేత ఆకులకన్నా సుకుమారమైన, కోమలమైన పాదాలున్న కోదండ రాముడు....ఘనమైన శ్యామల వర్ణపు విగ్రహం కలిగిన కమల నయనమ్ములు కలిగిన కోరిన కోరికలన్నీ సంపూర్ణం కావించే రఘురామా.. కళ్యాణ రామ రామ.. అని ప్రస్తుతిస్తారు అనుపల్లవిలో.. 
" కోమల తర పల్లవ పద... కోదండ రామా.. ఘన శ్యామల విగ్రహాబ్జనయన.. సంపూర్ణ కామా.. రాగురామా.కళ్యాణ రామ రామ.."మామవ"

ఆ తరువాత  ఆ లీలా మానుష మూర్తిని ఎవరెవరు సేవిస్తున్నారో చెప్తారు. ఛత్ర  చామరాలని కరమున ధరించి భారత, లక్ష్మణ, శత్రుఘ్నులే కాక విభీషనుడూ , సుగ్రీవుడు మొదలైన ప్రముఖులున్నారుత   శ్రీ రాముని సేవకై. ' 'ఛత్ర చామర కర ద్రుత భారత, లక్ష్మణ, శత్రుఘ్న విభీషణ సుగ్రీవ ప్రముఖాది సేవిత ' అంటూ.' సోదరులందరినీ వయసు క్రమంలో ప్రస్తావిస్తారు దీక్షితుల వారు. అంతేకానీ వనవాసానికి అన్నతో కలిసి వెళ్ళినవాడు, అనుంగు తమ్ముడు అని లక్ష్మణుడిని భరతుడి కంటే ముందు పెట్టలేదు. ఇది ఆరోజుల్లో వయసుకీ, వావి వరసలకీ ఇచ్చే గౌరవమూ, అది ఆ పెద్దవారు కూడా  నిలుపుకు న్న గొప్పదనమూ అనుకుంటాను నేను. ఇది కేవలం నా అభిప్రాయం మాత్రమే.
 అత్రి, వశిష్టుడూ  మొదలైన  మహర్షుల అనుగ్రహా న్నీ , ఆశీర్వాదాన్నీ పొందిన వాడట ఈ దశరధ రాజ పుత్రుడు. తాను సాక్షాత్తు విష్ణు  మూర్తి స్వరూపుడైనా  మానవ రూపు ధరించినందుకు ఈ మహర్షులందరినీ  గురువులుగా భావించిన శ్రీ రాముని వినయ విధేయతలకు సాటిగా సాగుతుంది శ్రీ దీక్షితుల వారి వర్ణన . 'అత్రి వశిష్టాద్యను గ్రహ పాత్ర.. దశరధ పుత్ర..అంటారు.
 కేవలం నవరత్నాలతోనే కాదు.. మణి రంగ రాగం యొక్క ఉజ్జ్వలత తోనూ, కాంతి  తోనూ  కూడా అలంకృతమైన  ( తను రాసిన కృతిలోనూ ఆ రాగం పేరును చేర్చడం శ్రీ దీక్షితుల వారి ప్రత్యేకత.. దాదాపుగా ) మంటపం లో  విచిత్రమైన,  మణి మయాలంకృతమైన సింహాసనం పై  సీత తో కలిసి సహ సంస్థితుడైన     సుచరిత్రుడూ,, పరమ పవిత్రుడూ, గురుగుహ మిత్రుడు ( అంటే తనకే అన్నమాట)నట శ్రీ రాముడు.. 
మణిరంగా  వల్యాలంకృత నవరత్న మంటపే విచిత్ర మణిమయ సింహా సనే  సీతయా సహ సంస్థిత..సుచరిత్ర , పరమ పవిత్ర.. గురుగుహ మిత్ర..
అంతే  కాదు ఆ తరవాత వచ్చే సాహిత్యం ఇంకా బావుంటుంది.  పంకజ  మిత్ర వంశ  సుధాంబుధి చంద్ర.. మేదినీ పాల రామచంద్ర ...అనే ఈ పద ప్రయోగం నాకెంతో ఇష్టం. పంకజ మిత్రుడైన సూర్యుని వంశమనే  a సముద్రంలోంచి ఉద్భవించిన చంద్రుడట.. ఈ భూమి కే  పాలకుడైన ఈ రామచంద్రుడు..
  వింటుంటే ప్రతీ అక్షరమూ ఎంతో మధురం గానూ, చక్కగానూ వినిపించే రాగమూ, కీర్తన..ఈ రాగం అరుదైన రాగాలలో ఒకటి అని చెప్తారు. ఒక్కసారి వింటే చాలు, వెయ్యి సార్లు వినాలనిపించే రాగమూ.. కీర్తన..సినిమా పాటల్లో ఈ రాగం చాలా తక్కువగా వాడినట్టు అనిపిస్తుంది. లయ రాజు ఇళయరాజా 
 కన్ని వయసు అనే తమిళ చిత్రం లో 'సుభారాగమే' అనే ఒక పాత ఈ రాగం లో చేసారు. అలాగే సీతారామయ్య గారి మనవరాలు సినిమాలో పూసింది పూసింది పున్నాగా కూడా ఇందులోనే కీరవాణి స్వరపరచారని సమాచారం. ఈ పాత విన్న ప్రతీ సారీ, దీనికీ 'మామవ ' కీర్తనకీ గల పోలికలు వెతుకుతూనే ఉంటాను. ఈ రాగం లో చేసిన ఇతర కీర్తనలు కానీ, సినిమా పాటలు కానీ ఎవరికైనా తెలిస్తే దయచేసి తెలియచేయండి.
శ్రీ మహారాజ పురం సంతానం ఆలపించిన ఈ కీర్తన ఇక్కడ..
శ్రీ. టి.ఎం కృష్ణ పాడిన 'మా మావ పట్టాభి రామ'  ఇదిగో ఇక్కడ...



 

Thursday, July 14, 2011

లాంగ్ వీకెండ్ కదా.. మీరేం చేస్తున్నారు??

 ఈ మధ్యకాలంలో ఇదో పెద్దప్రశ్న.. సాధారణంగా రెండురోజుల వారాంతం కాక మరొక రోజు ఇటో, అటో సెలవు వస్తే చూడాలి జనాల హడావుడి. ఆఫీస్ లొ అ చిన్నపిల్లలు, అంటే ఈ మధ్యనే ఉద్యోగాల్లో చేరినవాళ్ళు.. ఇంటిమీదా, అమ్మచేతి ఆవకాయ అన్నం మీదా ఇంకా బెంగ తీరని వాళ్ళు ( ఈ బెంగ తీరిన వారెవరు లెండి?)  రెండు నెలల ముందే టిక్కట్లు బుక్ చేసేసుకుని, బాగ్ లు సర్దేసుకుని రెడీ గా ఉంటారు బస్సో, ట్రైనో ఇటునించి ఇటే ఎక్కేయడానికి.  వీళ్ళు ముందు జాగ్రత్తగా సీజన్ టికెట్లు కూడా కొనేసుకుంటారు.
 ఆ తర్వాత కాటగిరీ.. కొన్నాళ్ళుగా ఉద్యోగాలు చేస్తూ మరీ ప్రతీ వారమూ ఇళ్ళకి పరిగెత్తని వాళ్ళు.. వీళ్ళు ఫ్రెండ్స్ తోనో, కజిన్స్ తోనో సరదాగా చిన్న విహారయాత్రకి ముహూర్తాలు పెట్టేసుకుంటారు. 
 ఆ తర్వాత స్టేజ్ లో ఉన్నవాళ్ళు.. ఇలాంటి వారాంతాలకి ఎక్కడకి వెళదామా? అని బుర్రలు బద్దలు కొట్టేసుకుంటూ ఉంటారు... పిల్లలు గోవా అని గొడవ చేస్తున్నారు.. may be I will take another two days off and plan for that అనో . లేదంటే ఊటీకి మూడు రోజులు చాలు కదా.. అదే అనుకుంటున్నాను అనో.. ఇలా అనేస్తూ ఉంటారు..
...మీరేం చేస్తున్నారు?   ఇది నన్ను వాళ్ళు అడిగిన ప్రశ్న.. ఏమో. ఇంకా ఏమీ అనుకోలేదు..అన్నాను నేను కిందటిసారి.. అవునా.. అరే.. మరి ఎలా? ఇప్పటికే అన్నీ బుక్ అయిపోయి ఉంటాయి.. ఇంకా లేట్ చేస్తే ఏమీ దొరకవు మీకు.. అన్నారు.

ఇంక ఇంటి దగ్గర కూడా సందడికేమీ తక్కువ లేదు.. తేజస్ వాళ్ళు కూర్గ్ వెళుతున్నారుట.. ఆర్నభ్ వాళ్ళు కొడై కెనాల్.. ఇలా లిస్ట్ చదివేస్తాడు మా అబ్బాయి.. మీరు ఎక్కడకి వెళుతున్నారు? Atleast drive down to a near by resort.. it will be a lot of fun. అని సలహా.. నేను అడగనేలేదు...yaa.. చూడాలి అన్నాను. 
అనుకున్న మంచి శుక్రవారం  ( నిజంగా Good Friday కాదు.. ) పొద్దు అంటే గురువారం సాయంత్రం.. అంటే లాంగ్ వీకెండ్ కి అంకురార్పణ జరిగే శుభ ముహూర్తం అన్నమాట..  రానే వచ్చింది.. ఈ రోజు అందరూ అడిగేస్తారు ఇంక చెప్పేయాలి తప్పదు.. ఇదేదో Alchemist పుస్తకం లో చెప్పినట్టు "మనం మన జీవితకాలంలో ఎక్కువ సేపు ఆలోచించేది.. ఇతరులు ఎలా జీవించాలి అనే దాన్ని గురించి ట".. ఎందుకో ఈ వాక్యం ఆ పుస్తకం చదివినప్పటినించీ నా మనసులో ఉండిపోయింది.నేనూ అంతేనా ? ( అంతే అని నా అనుమానం) అని భయం వేస్తుంది నాకు 
మేమూ వెళ్తున్నాం ఒక మంచి రిసార్ట్ కి.. వచ్చాకా చెప్తాను ఎలా ఉందో?.. so that  you can also try.. అని చెప్పేసాను.. 

అలా మొదలయింది..భలే మొదలయింది.. :
మా మూడు రోజుల వారాంతపు సెలవు గురువారం రాత్రి కార్ పార్కింగ్ తో మొదలయిందన్నమాట.. పార్కింగ్ బానే ఉంది.. చాలా కార్లు పెట్టుకోవచ్చు..' గుడ్ 'అనుకున్నాము. కాటేజ్ కూడా చాలా బావుంది విశాలంగా, నీట్ గా.. అనుకున్నాము.. .. 'మంచి వియూ'.. ఎదురుగా రైల్వే ట్రాక్, దాని వెనక కంటికి కనిపించేంత మేర పచ్చదనం.. పచ్చదనమే.. పచ్చదనమే.. భలే..భలే.. చిన్నప్పటిలా ట్రైన్ వస్తే చూసి సరదాపడేలా ఉంది తప్ప అరగంటకొకటి వచ్చి చెవులు చిల్లులు పడేంత శబ్దం  చేసేలా లేదు.. అని సంబరపడిపోయాం..
ఇప్పటికి అర్ధం అయిపోయి ఉండాలి మీకు మేము వెళ్ళిన రిసార్ట్ గురించి.. ' అంటే మా ఇల్లు. అదే ఈ సారి మా హాలిడే డెస్టినేషన్ అన్నమాట. 
గులాబీలతో కాఫీ
 శుక్రవారం సినిమా విడుదల..:| చాలా లేట్ గా నిద్ర లేవాలని ముందే డిసైడ్ అయిపోయాము కనక అదే ఫాలో అయిపోయాము.. పొద్దుపొడవకుండా లేవాలంటే కష్టం కానీ,.. పొద్దేక్కేదాకా పడుకోమంటే కష్టమేముంది? బాల్కనీలో కూర్చుని వేడిగా కాఫీ/పాలూ తాగుతూ కాళ్ళు చాపుకుని న్యూస్ పేపర్ లో వార్తలు చర్చించేసుకున్నాము 'రాజ్ దీప్ సర్దేశాయి.. సాగరికా ఘోష్'  డిబేట్ పెడితే ఎలా ఉంటుందో అలా అయిందనుకోండి..అదిరిపోయింది,  కానీ చాలా బావుంది.. ఈ మధ్యలో ఆవపెట్టిన కూరలో నిమ్మకాయ రసంలాగానూ, కరివేపాకులానూ మా వాడి Expert opinions.. 
 ఇవి మల్లెపూలే.. ఇడ్లీలు కాదు :)
అరే..ఇది మన బాల్కనీయేనా? ఇంత పెద్దదా? ఇన్ని కొత్త మొక్కలెప్పుడు పెట్టావమ్మా? మన ఇంట్లో చిల్లీ మొక్కలున్నాయా? అని ఆశ్చర్యపోయాడు మా అబ్బాయి..మల్లెపూలలాంటి  వేడి వేడి ఇడ్లీలూ, కొబ్బరికాయపచ్చడీ, ఉల్లిపాయా పల్లెల పచ్చడీ. కారప్పొడీ వేసుకుని హాయిగా నిదానంగా తిన్నాము, ఆఫీస్ కి పరిగెత్తక్కరలేదు కదా.. అందుకే.. ఈ ఆదరా, బాదరాలలో ఆహారమూ, ఆరోగ్యమూ మిగలటం లేదా అని డౌట్ వచ్చింది.. భలే అప్పుడే మధ్యాహ్నం అయిపోయిందా? అనిపించింది..

 మధ్యాహ్నం. నువ్వు కష్టపడి వండద్దు.. ఈ రోజు ఆంధ్రా స్టైల్ భోజనం తెప్పించేసుకుందాం ఎక్కడనించైనా అన్నారు వాళ్ళిద్దరూ.. నేనసలే శ్రీకృష్ణ భగవానుడి టైపు.. అంటే పర్యవసానం ఎమవుతుందో నాకు ముందే తెలుసు అయినా అచ్చు మా అన్నగారిలా  చిద్విలాసంగా తలూపాను.. (శ్రీకృష్ణుడి వేషానికి మారుపేరయిన అన్నగారిలా కూడా అని  అర్ధం) మన పేరే ఆయన చెల్లెలి పేరు కదా.. అదన్నమాట..
        స్నానం చెయ్యాలనిపించినవాళ్ళం చేసాం.. లేనివాళ్ళు లేదు.. అయినా స్నానానికీ, ఆకలికీ లింకుందా మరి?.. టైముకి గంట కొట్టినట్టు ఆకలి వెయ్యాల్సిందే కదా.. నందిని నించి పార్సెల్ వచ్చేసింది.. అలాంటప్పుడు అదేమిటో అవన్నీ గిన్నెల్లో సర్దుకోవడం కూడా పెద్ద పనిలా ఉంటుంది.. "పప్పు బావుంది" అంతే మిగతావేమీ బావులేవు.. మనమే చేసుకోవలసింది.. మా వాడి మొదటి కామెంటు. ఇదే  నా అప్పటి చిద్విలాసానికి కారణం అని ఈపాటికి మీకూ అర్ధం అయిపోయి ఉంటుంది.. అప్పుడప్పుడూ ఇలాంటి భొజనాలు తింటేనే కదా అలవోకగానూ, అప్రయత్నంగానూ కంచాల్లోకి వచ్చేస్తున్న ( అలా అనిపిస్తున్న) మన ఇంటి భోజనం విలువ బాగా తెలిసేది.. అవినాష్ దీక్షిత్ గారి 'The art of Strategy' ఈ మధ్యనే మొదలు పెట్టాను కదా.. అదన్నమాట సంగతి.
అందరూ హాయిగా ఎవరికి కావలసిన రూం లో వాళ్ళు నిద్రపొయామా?.. అదేమిటో సెలవురోజుల్లో సాయంత్రం చాలా తొందరగా అయిపోతుందేమో.. చీకటి పడిపోయింది.. అలా అనిపించిందే కానీ.. మేము చాలా సేపు మొద్దు నిద్ర పోయాము అనిపించనేలేదు.. చిత్రం..
శనివార వ్రత కధ.. : శనివారం.. మా మొదటి ప్రోగ్రాం.. అభ్యంగన స్నాం.. ఆలీవ్ నూనె, కొబ్బరి నూనె, ఆవ నూనె.. నువ్వుల నూనె.. మా ఇంట్లో నూనె కొట్టు పెట్టే ఉద్దేశ్యం అస్సలు లేదు.. ఒట్టు.. ఇవన్నీ నేను నా పాకశాస్త్ర నైపుణ్యానికి మెరుగులూ, నూనె జాణ సొబగులూ అద్దడానికి కొంచం, కొంచం కొనుక్కుని పెట్టుకుంటానన్నమాట.. కిచెన్ లోంచి , పొద్దంతా, ఇల్లంతా తిరుగుతూ వంట వండడానికి మాత్రం పొద్దు తిరుగుడు పువ్వు నూనే..
ఇంట్లో స్పా
నూనె రాసుకుని నలుగు పెట్టుకుని మూడు గీజర్లూ ఆన్ చేసుకుని తనివి తీరా స్నానం చేసాం.. మొన్నెప్పుడో  ఒపెన్ హార్ట్ లో తనికెళ్ళ భరణి గారు చెప్పిన మాట గుర్తొచ్చింది ఇప్పుడు స్నానాల తొట్టె ఉంది.. టైమే లేదు అని..  మర్చిపోయాను.. special affects కొసం మా అబ్బాయికి ఆయిల్ మసాజ్ చేసేటప్పుడు కొంచం వాసన నూనె ( ఆరోమా ఆయిల్) వేసి డిస్పెన్సర్ పెట్టాను.. అచ్చు' స్పా'లా ఉంది మా అన్నాడు.. మళ్ళీ భరణిగారినే తలిచేసుకున్నాను.. "నీలోన శివుడు కలడు" అన్నారు కదా ఆయన. మన ఇంటిలోన స్పా కలదు అని నేను అనేసుకున్నాను.. 

ఆ రోజు మధ్యాహ్నం చైనీస్. చేసుకుందాము అని గొడవ పెడితే అమెరికన్ చాప్సీ, నూడుల్స్ వగైరాలు చేసేసుకుని హాయిగా గిన్నెలు ఖాళీ చేసేసాం.. తర్వాత లైబ్రరీ ప్రయాణమూ, రోజు కొకటి చొప్పున Bourne సీరీస్ సినిమాలు చూడ్డామని ముందే అనుకున్నాం కనక అది రెండోది కానిచ్చేసాం..
Kaleidoscope
అహహా.. ఆదివారం: 'ఆది' అంటే మొదలు.. మరి అదేవిటో దీన్ని వారం చివర పెట్టారు.. అయినా ఆదివారం అంటే హాయివారం మాములుగానే.. ఎన్ని రోజులయిందో మనిద్దరం swim  చేసి అని నేనూ,, మా వాడు పొద్దున్నే వెళ్ళిపోయాము.. తర్వాత కాసేపు ముగ్గురం కలిసి బేడ్ మింటన్ ఆడేసాం.. ఇంట్లో Keleidoscope లో రకరకాల Patterns ట్రై చేసాం. మధ్యాహ్నం రొట్టెలూ కూరా సేవించి.. లైబ్రరీ పుస్తకాలు చదువుకున్నాం. రాత్రి మళ్ళీ మూడో  Bourne సినిమా చూసాం.. ఇలా మూడు రోజులూ చేసిన పని చెయ్యకుండా, తిన్న వెరైటీ తినకుండా, మరే ఇతర వ్యాపకాలూ పెట్టుకోకుండా మా తో మేము వీలైనంత సమయం గడిపేలా మా ఈ లాంగ్ వీకెండ్ గడిపేసాం..  మర్చిపోయాను.. . శనివారం ఇంటి ముందు ముగ్గు వేసాను.వంటపని లేని నాడు గుమ్మడి వడియాలు పెట్టాము ఎంత బావున్నాయో.. మీరూ చూడండి..
'అతడు'  సినిమాలో మహేష్ బాబు అంటాడు 'ఇల్లు ఇంత బావుంటుందని తెలీదు ఇన్నాళ్ళూ' అని.. అచ్చు అదే స్టైల్ లొ  మా వాడు " ఇంట్లో హాలిడే ఇంత బావుంటుందని తెలీలేదు ఇన్నాళ్ళూ' అన్నాడు.. చెప్పద్దు నాకెంత సంతోషం వేసిందో. ఇల్లంటే కేవలం రాత్రి వచ్చి నిద్రపోయే విడిది అని మన తర్వాత తరం వాళ్ళు అనుకోరు అని నమ్మకం వచ్చింది కూడా..
   మా మూడు రోజుల దినచర్యని చెప్పి మీ అందరికీ బోర్ కొట్టీంచడం నా ఉద్దేశ్యం కాదు..   హాలిడే అంటే ఈ నాటి పిల్లల భాషలో చెప్పలంటే out of India నే అనీ .. ఇలా రెండు,  మూడు రోజులు సెలవలు వస్తే తప్పకుండా ఊరు వదిలి ఎక్కడికైనా వెళ్ళిపోవాలని అందరూ అనుకునే ఈ రోజుల్లొ అప్పుడప్పుడైనా ఇలాంటివి చేస్తే చాలా.. చాలా బావుంటుందని చెప్పాలనే..
సెలవు పెట్టి ఇంట్లో ఉంటారా ?  అని ఆశ్చర్యపోతారు కొందరు.. అదేదో పెద్ద తప్పు అయినట్టు.. వేలకి వేలు పోసి కర్టెన్లూ, సామాన్లూ, ఇంకా ఎక్కువ పెట్టి ఫర్నిచరూ, టీ. వీ లూ గట్రా  కొనుక్కుని.. మెలకువగా ఉన్న సమయంలో దాదాపు  సగంసేపు, అద్దాలూ, టైల్సూ, వంట గట్లూ తుడుచుకుంటూ, బూజులు దులుపుకుటూ  మైంటైన్ చేసుకోవడానికీ, పొద్దున్నే తిని,  పోయి రాత్రి వచ్చి పడుకోవడానికీ మాత్రమే కాదు.. ఇల్లంటే..
మేడంటే మేడా కూదూ.. గూడంటే గూడూ కాదూ.. పదిలంగా  మనందరం ఎవరికివారు తమకోసం అల్లుకున్న పొదరిల్లు ఇల్లూ.. అని చెప్పాలనే.. నిజంగానే ఇల్లెంతో బావుంటుంది.. ఇల్లే బావుంటుంది.. త్రివిక్రం శ్రీనివాసూ, మహేష్ బాబూ కరక్ట్ గా చెప్పారు.. హోం స్వీట్ హోం..
Sweet home

Sunday, July 10, 2011

నీలేకనీ గారి ఆధారం మాకు దొరికిన విధంబెట్టిదనిన...

  అన్ని శనివారాలలాగానే ఆరోజూ మామూలుగానే తెల్లవారింది.. 'ఆహా.'. అలా అని నేను అనుకున్నాను. కానీ కాదేమో మరి.. ఎప్పటిలాగే వేడిగా ఫిల్టర్ కాఫీ తాగుతూ, తాపీగా పేపర్ చదువుతున్న తను ఒక్కసారిగా ' సుభద్రా!.. వచ్చేసింది.. మనకీ వచ్చేసింది.. ' అని గట్టిగా అనే (అరిచే)సరికి నాకు మహా అనుమానం రానే వచ్చేసింది.. 
    "లాటరీ టికెట్లూ వగైరాలూ కొనే అలవాటు మనకి లేనే లేదు..అందుకని అది మనకి వచ్చే ఛాన్సు  లేదు.. అయినా చెప్పలేము కదా. మీ ఫోన్ నెంబర్ కి అద్భుతమైన ప్రైజ్ తగిలింది, లేద మీ మెయిల్ కి రాండం గా బహుమతి వచ్చింది.. అలాంటివి నిజమైనట్టు గా భ్రాంతి.. చిత్త భ్రమ.

 నా దగ్గర కట్టలు కట్టలు గా డబ్బు మూలుగుతోంది, నాకేమో కేన్సర్ అని డాక్టర్ లు చెప్పారు. పొయేముందు ఎదైనా మంచి పని (  నిజమా?) చేసి పోదామనీ, ఎందుకూ పనికిరాని నా ఈ సంపదనంతా నలుగురికీ పంచుదామని నిర్ణయించుకుని మీకు రాస్తున్నాను. మీ వివరాలు ( అంటే బాంక్ అకవుంట్ అని మాత్రమే అర్ధం) నాకు పంపితే మా అటార్నీ మీకు నా సంపదలో ఒక వంతు ఉదారంగా ధారాదత్తం చేస్తారు.. లాంటి మెయిల్స్ ని పాపం ఇప్పటివరకూ అబద్ధ్దం అనుకున్నాను, కానీ ఏ పుట్టలో ఏ పాముందో? అలా ఈ మధ్యన మనం కొన్న న్యూస్ పేపర్ లకి కూడా ప్రైజ్ లు వచ్చేస్తున్నాయేమో అని..దురాశ.. అలాంటిదేదైనా వచ్చేసిందేమో!  లాంటి రకరకాల అయిడియాలు నా మట్టిబుర్రలో మణిదీపాల్లా వెలగడం మొదలుపెట్టి, ఆ పరాకు లో నేను వెంటనే స్పందించలేదు.  

దానికే వెంటనే.. సుబ్స్..వింటున్నావా? 'కర్నాటకకీ, బెంగుళూరు కీ వచ్చేసింది అని తను.. కిచెన్ లోంచే " ఏం వచ్చింది?' అన్నాను.. పెద్దగా అర్ధం కాకపోయినా అది కేవలం  మాకు మాత్రమే వచ్చినది కాదని , ఇందాకటంత ఆలోచనా, ఆనందం అవసరం లేదని తెలిసిపోయింది కదా.... ఇంక అప్పుడు మెల్లిగా "అదే ఏమిటి? మాన్సూనా? సముద్రం లేదు కదా, సునామీ వచ్చే చాన్స్ లేదు.. మరింకేమిటి వచ్చిందన్నాను.. 

  'ఆధార్ ఎన్రొల్ మెంట్ వచ్చేసింది.  యు.. నో.... యు.. ఐ.. డీ...యురేకా అనడం ఒక్కటే తక్కువ..  మా వారికి ప్రభుత్వం వారు చేసే ఇలాంటి పనులంటే మహా, చాలా, గొప్ప ఇష్టం.. అది పన్నులైనా, ఎన్నికలైనా, వోటర్ కార్డు లైనా, ఎప్పుడూ ఏమీ ఇవ్వని రెషన్ కార్డు లైనా.. అవి రాగానే వచ్చినవి వచ్చినట్టే అమలు లో పెట్టేయడం లో క్షణం కూడా ఆలస్యం చెయ్యకూడదు.. ఎక్కడెక్కడినించో ఉత్సాహం తన్నుకు వచ్చేస్తుంది. ఆ ఉరకలేసే ఉత్సాహాన్నీ, ఆనందాన్నీ చూసి తీరాలి కానీ వర్ణించనలవి కాదు..

మళ్ళీనా? ..అనుకోకుండానే ఇంతకుముందు మేము ఇలాంటి కార్డు ల కోసం చేసిన ప్రయత్నాలు గంగలో సుడిగుండాల్లా కళ్ళముందు గుండ్రాలుగా తిరగసాగాయి.. 

మా మొట్టమొదటి ఉనికి పత్రం: అప్పుడెప్పుడో మా పెళ్ళి అయిన కొత్తల్లో అన్నమాట... ఒకరోజు తను చాలా సీరియస్ గా.. "మనం రేషన్ కార్డు చేయించుకోవాలి" అని  అనగానే.. "అవును" అని క్లుప్తంగా అనడం తనకి అస్సలు రుచించలేదు. అలా అన్న రెండురోజులకి వరంగల్ లో ఉన్న వాళ్ళ కుటుంబపు కార్డు లోంచి తన పేరూ, మచిలీపట్నం నుంచి బొంబాయికి బదిలీ అవుతున్న మా కార్డు లోంచి నా పేరూ తీసేసినట్టుగా సదరు గవర్నమెంట్ వారి ఉత్తరాలు పట్టుకొచ్చేయడమూ, ఆ రెండింటినీ జతపరిచి మేము కొత్త కార్డు తీసుకోవడమూ క్షణాల్లో జరిగిపోయాయి.. అంటే నేనేమీ పెద్దగా చెయ్యలేదు కనక అలా క్షణాల్లో జరిగినట్టు నాకనిపించింది అన్నమాట. 

ఆ తర్వాత వాళ్ళు నెలకొకసారి ఇచ్చే రెండు కేజీల చక్కెర ఎక్కడ దాచుకోవాలో, ఏం చేసుకోవాలో తెలిసేది కాదు మాకు. తెలిసినవారికీ, చుట్టాలకీ ఇచ్చేవాళ్ళం లేకపోతే మా ఇంట్లో చీమల పుట్టలో, వంట్లో మధుమేహాల చిక్కులో వస్తాయేమో నన్న భయంతో.. గేస్ నూనె తెచ్చుకుని రోజూ నా పేరుమీద పొయ్యి వెలిగించుకునేది మా పని అమ్మాయి.. ఈ మాత్రం దానికి ఈ కార్డు ఎందుకు అంతే.. ఒక అజ్ఞానికి జ్ఞానదానం చేస్తున్నట్టు మొహం పెట్టి.. 'ఇది మన ఐడెంటిటీ కార్డు' అంతేకానీ ఈ చక్కెర, ఉప్పూ ముఖ్యం కాదు అని తను చెప్పగానే..'ఒహో అలాగా' అనుకున్నాను. అయినా ఆ గులాబీ రంగు కార్డు బావుండేది లెండి..అది మా మొదటి ఉనికి పత్రం..
మరి బెంగుళూరు లో ఉనికి??: ఇది రెండోది.. ఇలా సామాన్లు సర్దుకున్నామో లేదో.. మొదలు. మన రేషన్ కార్డు ఇక్కడకి మార్చుకోవాలి.. లేకపోతే మనకి అయిడెంటిటీ కష్టం.. మళ్ళీ అదే పని.. సెలవు పెట్టుకుని మరీ హైదరాబాద్ వెళ్ళి పని సాధించుకుని వచ్చాము ( నేను సరదాగా హైదరాబాద్ వెళ్ళాను అనే ఈ మాటకి అర్ధం). అలా బెంగుళూరు లో మా ఉనికీ, ప్రస్థానం మొదలయ్యాయి  అన్నమాట. ఇంక అక్కడనించీ గేస్, టెలీఫోన్ దేనికి కావాలన్నా చాలా గర్వంగా మేము రేషన్ కార్డు కాపీలు జతపరిచెయ్యడమూ, ఆఫీస్ లో కొలీగ్స్ 'ఓ మీకు కార్డు ఉందా? హౌ నైస్? అంటే చాలా కాజువల్ గా భుజాలు ష్రగ్ చెసి.. ' యా.. ఉంది.. వి బిలీవ్ ఇన్ ఆల్ థీస్ థింగ్స్ వెరీ సీరియస్ లీ యూ.. నో.. అని స్టయిల్ గా చెప్పేసి,  మోర్ సో శ్రీనివాస్ .అని చాలా ఉదారంగా క్రెడిట్ తనకే ఇచ్చేసేదాన్ని.  మంచి భార్యని కదా..

పెద్దాపురం చేంతాడంత క్యూ..
తర్వాత కె.వీ లొ: వోటర్ ఐ.డీ కార్డు లు ఇస్తారుట.. ఇది అందరూ తప్పకుండా చేయించుకోవాలి. దీనివల్ల ఎన్ని ఉపయోగాలో? ఇక ఇప్పటి నించీ ఇది దేశంలోని ప్రతీ వ్యక్తికీ ఐ.డీ ( ఒహో!) అని పేపర్లూ, టీ. వీ చానెళ్ళూ కోళ్ళై కూసేసరికి.. మేము ఊరుకునేది ఎలా? వెంటనే వెళ్ళి కావలసిన తతంగమంతా కానిచ్చేసాం. నాకు మా ఇంటి దగ్గర ఉన్న కేంద్రీయ విద్యాలయంలో సెంటర్. ఎప్పుడు చూసినా అక్కడ పెద్దాపురం చాంతాడంత క్యూలు. ఆఫీస్ పక్కనే కావడంతో మధ్యలో రెండు మూడు సార్లు వచ్చి చూసినా దాదాపు రోజంతా అదే పరిస్థితి. అప్పుడు ఆఫీస్ పనిమీద జపాను, అమెరికా వెళ్ళిన తనకి ' మనసంతా నువ్వే 'అన్నట్టు ఈ కార్డే నిండి ఉండడాన్ని గురించీ, వారిచ్చిన వ్యవధిలో తను దాన్ని చేయించుకోలేకపోవడం వల్ల కలిగిన బాధ గురించి నేను చెప్పలేను. 
లెక్చర్
 'ఎప్పుడో ఒకప్పుడు చేయించుకోవడమో,  లేకపోతే నేనెంత బాధ్యతా రాహిత్యం కల పౌరురాలినో? అన్న దానిమీద ఇంట్లో లెక్చర్ వినడమో.. ఇవే నా ముందున్న రెండు మార్గాలు.. తెలివైనదాన్ని కనక తేలికైనది ఎంచుకుని.. లైన్ లో నిలబడ్డాను. హీనపక్షం మూడు గంటలు సాగిన ఆ చాంతాడు.. ఇంక మరీ తెగేవరకూ లాగితే బావుండదన్న భయంతో నాకూ ఆ కుర్చీపీట మీద కూర్చునే చాన్స్ ఇచ్చింది. 'మేరా భీ నంబర్ ఆయేగా' అని నాకు నేను ధైర్యం చెప్పుకుంటున్న నేను గబ గబా ఫోటో తీయించేసుకున్నాను.
'ఆ హడావుడిలో జుట్టు సరిచేసుకున్నానో? మెళ్ళో గొలుసు కనిపించేలా  చేసుకున్నానో ,  లేదో?'   అన్నీ మర్చిపోయాను. ఇవన్నీ     క్యూ లో ఖాళీగా ఉన్నప్పుడు వేసుకున్న ప్లాన్ లు మరి..  ఇంక కార్డు వచ్చేవరకూ ఎదురుచూపులు.. ఒకరోజు మా కార్డులు రానే వచ్చాయి.. అయితే అందులో ఫొటో నాది.. పేరు మరెవరిదో? ఇంక ఎడ్రస్ దాకా వెళ్ళకుండానే నీరసం వచ్చింది నాకు. ఇలాంటి తప్పులు చాలానే వచ్చాయి కనక ఇచ్చిన కార్డు లు అన్నీ తీసేసుకుని మళ్ళీ కొత్తవి ఇస్తామని చెప్పారు.. తర్వాతెప్పుడో నేను మర్చిపోయాకా ఇచ్చారు లెండి..

కొన్నేళ్ళకి మళ్ళీ కొత్తగా: అది జరిగిన కొన్నేళ్ళకి మళ్ళీ రెండు మూడేళ్ళక్రితం పాతవన్నీ చెల్లవు.... మళ్ళీ కొత్తగా ఇస్తాము.. అందరూ వచ్చి కుఠోలు దిగండి అని గవర్నమెంట్ వారు హుకుం జారీ చేసారుట.. అంతే మళ్ళీ మా ఇంట్లో హడావుడి మొదలు. ఈ సారి ఆన్ లైన్ లో వివరాలన్నీ చూసేసుకుని, అందరికీ చెప్పేసి మాకు చెప్పిన సెంటర్ దగ్గరకి వెళ్ళిపోయామా? అక్కడ ఉన్నంత గందరగోళం బహుశా ఎక్కడా ఉండదు.. ఎడ్రస్ లు మార్చుకునేందుకొక క్యూ, పేర్ల లో తఫ్ఫులుంటే దానికొక క్యూ, ఫార్మ్ లు ఇచ్చేందుకొక క్యూ.. అసలు కార్యక్రమానికొక క్యూ.. ఫోనుల్లోనూ, మాములుగానూ మాటలాడే శబ్దాలతో హోరెత్తిపోతోంది ఆ ప్రాంగణమంతా. 
సాఫ్ట్ వేర్ లో బగ్
దాదాపు రెండు గంటలు నించున్నాకా ' సాఫ్ట్వేర్ లో బగ్ ఉంది.. అది వివరాలని సరిగా ప్రింట్ చెయ్యడం లేదు కనక.. ప్రస్తుతం ఆపేసాం అని చావు కబురు చల్లగా చెప్పినప్పుడు ఏంచెయ్యాలో తెలియలేదు. పైగా ఆ ఆఫీసర్ 'ఐ కాంట్ ఎక్స్ప్లెయిన్ టూ యూ.. వాట్ సాఫ్ట్ వెర్ ఈస్.. ఎండ్ ద బగ్ ఈస్ అని అమాయకంగా అంటున్నప్పుడు.. 'నిజమా? అనుకుని జాలిపడ్డాం తప్ప.. మాకూ తెలుసు అని అతని అమాయకమైన వదనారవిందాన్ని చూస్తూ చెప్పలేకపోయాం. 

అలా మూడు సార్లు తిరిగి.. ఆఖరుకు మా భాగ్యవశాన ఒక శుభదినాన ఆ బగ్ ఫిక్స్ అయ్యి అన్నీ సరిగ్గా పని చేస్తున్నాయి అని తెలిసిన తర్వాత.. మళ్ళీ వెళ్ళి క్యూలో నిల్చుని.. అక్షరాలా నాలుగు గంటలూ, రెండు బిస్కెట్ పాకెట్ల తర్వాత ( పొద్దున్నే వెళితే క్యూ ఉండదు అని వెళ్ళిపోయాము కదా) ఫొటోకార్డు లతో బయట పడ్డాము. నా ఫోటో బాగా వచ్చింది కనక అప్పటి వరకూ అయిన ఆలస్యాన్నీ, శ్రమనీ క్షమించేసాను.. 

ఇప్పుడు  మళ్ళీనా ????: ఇన్ని గుండ్రాలు తిరిగాకా, మళ్ళీ ఇంకో కార్డా? అని భయం వేసింది నాకు. భూమి గుండ్రంగా ఉంటుంది అనే ప్రాధమిక భౌగోళిక సూత్రాన్ని మర్చిపోతే అంతే మరి.. నందన్ నీలేకనీ గారు ఢిల్లీ వెళ్ళే ఈ అవకాశం వచ్చినప్పటినించీ అన్నీ చాలా క్షుణ్ణంగా పరిశీలిస్తున్నాం కనక 'ఈ రోజు ఎప్పుడో వస్తుంది అని తెలుసు'  కానీ అది వచ్చేసరికి నాకు నీరసం వచ్చింది.. నిజం చెప్పాలి కదా మరి..కానీ మన దేశ ఘనతని ప్రపంచానికి చాటిన నారాయణ మూర్తి గారన్నా, వారి అనుంగు శిష్యుడు నందన్ గారన్నా మాకెంతో అభిమానం కనక వారి ఆజ్ఞ శిరసా వహించాల్సిందే..

   పేపర్ లో చదివిన తక్షణం స్కూటర్ మీద ( కార్ అయితే ట్రాఫిక్ లో చాలా టైం వేస్ట్ అవుతుంది) వెళ్ళిపోయి హెచ్. ఏ. ఎల్ పోస్ట్ ఆఫీస్ చేరాము.. అక్కడ అందరూ కార్డు   లు, కవర్ లూ కొనుక్కోవడమూ, వాటికి గమ్ము రాస్తూ చుట్టూ ఉన్న గోడలకీ, కుర్చీలనీ కూడా జిగురుతో పావనం చెయ్యడమూ లాంటి మామూలు కార్యక్రమాలు తప్ప మరేమీ జరగక పోవడం తో మాకు అనుమానం..'అడిగితే కానీ అమ్మైనా పెట్టదు మరీ పోస్టల్ వాళ్ళు ఎలా పెడతారు?' అని అడిగేశాం.. వాళ్ళు మా దగ్గర ఏమీ లేవు.. మీరు కార్వీ ( రెండు వీధుల అవతల ఉన్న ఆఫీస్) కి వెళ్ళండి.. అక్కడ కూడా ఇస్తున్నారు ( ఇక్కడ ఇవ్వడం లేదు అన్న విషయం మర్చిపోయి) అన్నారు. 

"అప్పటికే.. ఇది చాలా ముఖ్యం.. ఇంచుమించు మన జీవనాధారం, అందుకే దీనికి ఆధార్ అని పేరు పెట్టారు. 'దిస్ ఈస్ గొయింగ్ టు బీ.. యువర్ యూనిక్ ఐడెంటిటీ"  లాంటివి చాలా వినేసాను కనక.. నోరు మూసుకుని వెనకాల కూర్చున్నాను స్కూటర్ మీద.. కార్వీ లో వెళ్ళి ఆ ఫార్ము తెచ్చుకున్నాం.. 'అది జాగ్రత్తగా పట్టుకో! మధ్యకి మడతపెట్టకు ( అక్కడికి దాని ఇస్త్రీ మడత పోతున్నట్టు), ఎగిరిపోతుందేమో చూడు.. లాంటి ఎన్ని జాగ్రత్తలో.'. దారిలో ఆగి. మాముగ్గురికీ, మా ఫ్లాట్స్ లో మాకు బాగా క్లొజ్ అయినా వారికోసం ఒక డజన్ వరకూ కాపీలు తీయించేసాం.. అలా మొదటి అంకం పూర్తి అయింది.. 
'మడిసన్నాకా కూసింత కాలా పోసనా, సంగ సేవా (రెండోది నా నా సొంత కవిత్వం. రమణగారిది కాదు) ఉండాలి కదా. బొత్తిగా ఏం తిని తొంగుంటాం చెప్పండి..' అందుకని.. ఆ వొరిజినల్ మా బిల్డింగ్ మేనెజర్ కి ఇచ్చి.. 'ఇదిగో ఇలాంటి ఫలానా అతి ముఖ్యమైన కాగితం తెచ్చి ఇక్కడ పెట్టాము.. కావలసిన వారు తీసుకుని కాపీలు చేసుకుని వొరిజినల్ మళ్ళీ అక్కడే పెట్టేయండి 'అని మా బిల్డింగ్ వే, రకరకాల మెయిల్ గ్రూప్ లలో మెసెజీ లు పంపేసాం.. అంతేకాదు.... అది ఎలా నింపాలో, ఎక్కడ ఇవ్వాలో కూడా చెప్పేసాం .. 
"యూ గైస్ ఆర్ గూడ్ యార్... ఎప్పుడూ ముందుంటారు ఇలాంటి వాటిల్లో"అని సాయంత్రం వాక్ కి వెళ్ళినప్పుడు ఫ్రెండ్స్ అంతే.. చాలా హుందాగా తీసుకున్నాను ఆ కాంప్లిమెంట్స్.. "అందుకే నిన్ను మళ్ళీ కమిటీలో ఉండమనేది.. లేకుండానే యూ థింక్ సో మచ్ అబవుట్ కమ్యూనిటీ"  అనేసరికి మాత్రం నిజం చెప్పద్దూ,.నేలకి రెండించెల పైన నడిచేసాను..
ఇంక అక్కడనించీ మొదలు.. "నీది ఐ.డీ ప్రూఫ్ లేదు.. అని మొదటి బాంబు పడింది నా మీదా, మా వాడి మీదా. " "ఇంతకుముందు దానికోసమే కదా అన్ని తతంగాలు జరిపాము, అన్ని రకాల కార్డ్ లూ గట్రా తెచ్చుకున్నాము"  అంటే.. ఒక దానిలో ఎడ్రస్ వేరే ఉంది, మరొక దాంట్లో మా వాడి బాగా చిన్నపటి ఫొటో ఉండడం ఇలాంటి కారణాలు చాలా బయట పడ్డాయి..
ఆఖరికి ఈ మధ్యనే ( అంటే ఓ మూడున్నరేళ్ళని అర్ధం) రెన్యూ చేయించి పాస్ పోర్ట్ లో కూడా మేము అద్దెకున్న ఫ్లాట్ ( ఇదే కాంప్లెక్స్ అయినా సరే, అది గవర్నమెంట్ కి కుదరినా కుదరవచ్చు కానీ తనకి మాత్రం కుదరదు) ఎడ్రస్ ఉందిట.. 'అన్నీ మనం అనుకున్నట్టు జరిగిపోతే దాన్ని జీవితం అనరు కదా అని నేను వేదాంత సూక్ష్మాలు గ్రహించడంలో బిజీ అయిపోయాను....
మా వాడికి.." నువ్వు కాలీజీ నించి బొనాఫైడ్ సర్టిఫికెట్ తెచ్చుకోవాలి నాన్నా", అని చెప్పారుట వాళ్ళ నాన్న..
ఓ రెండు రోజులు దాన్ని తీసుకురావడం కుదరలేదని విసుగు.. ఇలా కొనసాగి ఒక రోజు వాడు తీసుకొచ్చాడు.. " మా! ఐ మేడ్ డాడీస్ డే!" అంటూ.. 
ముందు సంతోషించినా " కాలేజీ స్టాంప్ వేసారు, స్కూల్ లెటర్ హెడ్ మీద ఇచ్చారు.. "అని మళ్ళీ విసుగు.ఈ లోపున నాకు కూడా హౌసింగ్ అగ్రీమెంట్ లాంటిదేదో సెట్ అయ్యింది

ఆ రోజు రానే వచ్చింది: "రేపు లేట్ గా లేస్తే కుదరదు.. ఆలస్యం అయితే అక్కడ రష్ పెరిగిపోతుంది. బై 8.45 వి షుడ్ బీ థేర్ "అని హెచ్చరిక. పొద్దున్నే నేను ఓపెన్ మసాలా దోశెలు, క్లోసెడ్ మసాలా దోశెలు వేస్తూ బిజీగా ఉన్నానా? ఏం బట్టలు వేసుకోవాలి? అని తండ్రీ , కొడుకూ చర్చ.. 
"ఇది  లైఫ్ లాంగ్ ఉండే కార్డు..సో యు షుడ్ లుక్ గుడ్.. నువ్వు కాలర్లేని టీ.. షర్టు వేసుకోవద్దు అని మా వాడినీ, తన ఫార్మల్ షర్టు  లు అన్నీ లైట్ గా ఉంటాయి కనక అప్పుడెప్పుడో రెండు లీ జీన్స్ కొంటే వచ్చిన బ్లూ చెక్స్ లీ షర్టు వేసుకుంటానని చెప్పేసరికీ నేనూ మా వాడూ కింద పడిపోయాం. అన్నీ లైట్ కలర్సూ , పిన్ స్త్రైప్స్ తప్ప వేరేవేమీ వేసుకోడానికి ఇష్టం ఉండదు తనకి..
ఈ లోపున నేను.. 'ఆ!  వెబ్ కెమెరాతో తీసే ఫోటోలో అంతగా ఏం కనబడతాయి? అన్నాను.. 
"లేదు లేదు.. ఇది హై టెక్ లో ఉంటుంది" అనడం.. అక్కడికి తనేదో ఆ కెమెరాలూ అవీ దగ్గరుండి సెలెక్ట్ చేసినట్టుగా,, అంతేకాదు. నీ బ్లూ సిల్కు ఫాబ్ ఇండియా టాప్ వేసుకో బావుంటుంది..నాకు సలహా..తను అలా అన్నప్పుడు..
ఒహో, ఆధార్ కార్డు అంటే భార్యా భర్తలు మేచింగ్ బట్టలు వేసుకోవాలేమో? అని కూడా అనుమానం వచ్చింది.. తనతో అనలేదు కానీ.. అలా మొత్తానికి రెండు మంచినీళ్ళ సీసాలూ, రెండు బేగ్ లూ, రెండు గొడుగులూ కార్లో పెట్టుకుని బయలు దేరాం.దోశెలు లాగించాం కనక బిస్కెట్ లు పెట్టుకోలేదు..

Good citizen syndrome!!
అక్కడ ఆఫీసులో: కార్వీ  ఆఫీస్ కి వెళ్ళేసరికి అక్కడ మేమేఉన్నాం.. 'ఇక్కడ ఫార్ము లు మాత్రం ఇస్తారేమో? మిగతా తతంగమంతా పోస్ట్ ఆఫీస్ ల లోనే చేస్తారేమో?'అని నా అనుమానం.. అంత ఉత్సాహంలో ఉంటే ఎలాంటి వెర్రి ప్రశ్నలడిగినా సమాధానం బాగా వస్తుంది.. "లేదమ్మా, ఇక్కడ కూడా చేస్తారు "అని చాలా అనునయమైన సమాధానం. చెప్పానుకదా.. 'గుడ్ సిటిజెన్ సిండ్రోం సింప్టం స్'  అవి.. 
పొరపాటున పోస్ట్ ఆఫీస్ లో ట్రై చేస్తానని వెళ్ళిన ఫెండ్  అప్పటికే చెప్పేసాడు.. ఆ పోస్ట్ ఆఫీస్ లో రోజుకి 35 మందికి మాత్రం టోకెన్ లు ఇస్తారని.. ఇప్పటికే జూలై పదిహేను వరకూ బుక్ అయిపోయిందనీ. 
'చూసావా? 'అని నా కేసి గర్వంగా ఓ చూపు చూసేసి.. అతనిని ఇక్కడికే  గబ గబా వచ్చేయమని చెప్పేయడమూ, ఆర్డర్ లో వరసగా, వయసు ప్రకారంగా అమర్చిన కాగితాలు వాళ్ళకి చూపించేయడమూ, వాళ్ళు ఇన్ని రకాలు అక్కరలేదు సార్  అని కొన్ని వెనక్కి ఇచ్చెయడమూ చక చకా సినిమా రీళ్ళల్లా కదిలిపోయాయి. ఈ లోపున మా వాడు "you see maa.. I have put a pink clip for you.. girl color.. and blue ones for both of us"..అని నవ్వడం
ఇంతలో మిగతావారు రావడం మొదలు పెట్టారు.. అమాయకంగా కనిపిస్తున్నట్టే ఉండి క్యూని జంప్ చేద్దామని ప్రయత్నాలూ, మిగతావారితో చెప్పించుకోవడలూ ఇలాంటివన్నీ మామూలే.. మొత్తానికి నేనూ లోపలకి వెళ్ళాను.
ఆఖరి అంకం ( మాయాబజార్ లో చెప్పినట్టు అంత్యక్రియ అందామా సరదాగా :)) : ముందు మీ ఏడమ చెయ్యి దీనిమీద పెట్టి నొక్కండి, నాలుగు వేళ్ళూ ముద్ర పడాలి.. అన్నాడు ఈ ప్రక్రియని నిర్వహిస్తున్న అతను..తర్వాత కుడి చెయ్యి, తర్వాత ఐరిస్ స్కాన్..అన్నింటికంటే ఆఖరున ఫోటో.. లాజిటెక్ వెబ్ కెమెరాతోనే.. తల కిందకీ, చూపు పైకీ లాంటి సూచనల తర్వాత కేవలం నా మొహం మాత్రమే కనబడేటట్టు ఫోటో తీసాడు.
మీకు కన్నడం చదవడం వచ్చా మేడం? అన్నాడు.. వచ్చు అన్నాకా, అన్ని వివరాలు ఇంగ్లీష్ వీ, కన్నడానివీ పోల్చి సరి చూసాకా ప్రింట్ తీసి టెంపరరీ ఆధార్ పత్రం నా చేతిలో పెట్టాడు.. ఇంక అరవై నించీ- తొంభై రోజులలో అసలు కార్డ్ వస్తుందిట.. 'దట్ వస్ క్విక్' అని మా వాడి కామెంటు.. దానికి వాళ్ళ నాన్నేమో.. "who planned it after all.. now we have to follow this up online till we get our permanent cards.." అని జవాబు.. అంటే ఈ ఆధారం తా లూకా ఎక్సైట్ మెంట్ మా ఇంట్లో మాతో పాటుగా. ఇంకో మూడు నెలలుంటుందన్నమాట..  . 

అలా మా ఆధార్ కార్డ్ ల ప్రహసనం పూర్తి అయిందన్నమాట.. మళ్ళీ ఎప్పుడు ఏం వస్తుందో మరి??
 హాస్యం మాట పక్కనుంచితే.. మన దేశం లాంటి పెద్ద దేశంలో ఇలాంటి ప్రక్రియలు నిర్వయించడం చాలా కష్టమైన పని.. అది జనాభాలెక్కలైనా, ఎన్నికలైనా, ఈ కార్డ్ లైనా. చాలా బాధ్యత తో కూడిన పనులు.. మొన్నెక్కడో చదివాను.. దేశంలో అందరికీ ఆధార్ కార్డ్ లు రావాలంటే రెండు లక్షలమంది కనీసం ఐదేళ్ళపాటు పని చెయ్యాలిట.. అప్పుడు తెలుస్తుంది ఇది ఎంత పెద్ద పనో.. దీనికి మనం చేయగలిగే సహాయం ఎదైనా ఉందీ అంటే బాధ్యత గల పౌరుల్లా వీలున్నంత త్వరగా చేయించుకోవడమే.. ఇలాంటి వన్నీ ఎంతో బాధ్యతగా, యుద్ధ ప్రాతిపదికన చేసే తనకి థాంక్స్ చెప్పేసాం నేనూ మా అబ్బాయి.
మీరు కూడా వీలున్నంత తొందరగా చేయించేసుకోండి మరి..

నగుమోము గనలేని నాజాలి తెలిసి నన్ను బ్రోవగ రాదా శ్రీరఘువర నీ...