కుటుంబ పరివార సమేతం.. ఇదో కొత్త రకం.

      కుటుంబ పరివార సమేతంగా వచ్చి మదర్పిత చందన  .. ఇలా రాసేవారు పాత శుభలేఖలు మర్యాదకోసం. అంతేకాని,  వాళ్ళన్నారు కదా అని మనం మన ఇంట్లో అందరితోనూ ,  పిల్లీ, మేక లతో సహా వెళ్లిపోతామని కాదు కదా..  చిన్నప్పుడు శుభలేఖల్లోనే మొదటిసారి ఈ పదం వినడం. ఉమ్మడి కుటుంబాల కాలం నించీ ఉండేది కనక అప్పట్లో బావుండేది ఆ పదం.   పిలిచారు కదా అని ఓ పదిమంది  పట్టుచీరలూ,  పట్టు పంచేలూ కట్టుకుని వెళ్లి చమత్కారంగా ఒక గ్లాస్ లేదా ప్లేట్ చదివింది పెళ్లి భోజనం చేసి రావడం కూడా మామూలే. అది వేరు.

  అప్పుడెప్పుడో అక్కినేని, సుహాసిని నటించిన సకుటుంబ సపరివార సమేతం అనే సినిమా వచ్చింది .  ఒక రకంగా బానే ఉందిట.  అందరూ గుండ్రంగా కూర్చుని' అంద చందాల చంద మామ రావే 'అని పాడే సుకుని, ఆవకాయ అన్నాలు కలుపుకు తినేసి ఆనక నిర్మాత ఇచ్చిన డబ్బులు పుచ్చేసుకుని చేతులు దులిపేసుకుని వెళ్ళిపోయారు. అది  తెలుగు సినిమాలో ఒక  సకుటుంబ సపరివారం.హిందీలో కుటుంబ పరమైన సినిమాలు తీసే ప్రముఖ సంస్థ రాజశ్రీ  ప్రొడక్షన్స్ వారు ఒక సినిమాలో చెప్తారు చెప్తారు. 'ఏ కుటుంబమైతే కలిసి భో జనం చేస్తుందో ఆ కుటుంబం ఎప్పటికి కలిసి ఉంటుది, అది  సకుటుంబ సపరివార సమేతం అంటే. అని.  అది హిందీ సకుటుంబ సపరివారం అనుకుందాం. రాజకీయాల్లో అయితే చెప్పనే అక్కరలేదు.

తీసేవారూ, చూసేవారు.. సకుటుంబ సమేతాలు.

        ఇక తెలుగులో  పెద్ద తెరమీద మెగా ఫేమిలీ అని, నందమూరి ఫేమిలీ అని, అక్కినేని ఫేమిలీ అని, ఘట్టమనేని, దగ్గుబాటి ఇలా రకరకాల కుటుంబాలు,  సకుటుంబ సపరివారసమేతంగా, వారి వంతుగా  అరడజను కు తక్కువ కాకుండా హీరోలను తెలుగు వెండి తెరకు సమర్పిస్తూ, వరసగా   సినిమాలు తీస్తూ మనల్ని చూడడానికి రమ్మని ఆహ్వానిస్తున్నారు..

మనం కూడా మనకి వీలైనప్పుడల్లా వాళ్ళు పిలిచినందుకు పాపం  కాదనకుండా వెళ్లి, రూపాయిలో, డాలర్లో మనకి వీలైన కరెన్సీ వారికి సమర్పించుకుని వారి సినిమాలు ఓ మాదిరినించి,భారీ  హిట్ లు గా నిలబడడానికి మనకి వీలైన  ఉడతా సాయం చేస్తున్నాం. 

పెద్దవాళ్ళనించి చిన్నవాళ్ళు నేర్చుకుంటారు, వాటిల్లో తెరలకేమీ పెద్ద మినహాయింపు లేదు. ఈ మధ్య చిన్న తెరలమీద కనిపిస్తున్న సకుటుంబ సపరివార సమేతం గురింఛి చెప్పాలనే నా  ప్రయత్నం.

అది చెప్పే ముందు ఒక పిట్టకధ....

 మేము కాలేజీ లో ఉన్నప్పుడు విజయవాడ లో అప్పుడప్పుడు యువవాణికి చిన్న చిన్న ప్రోగ్రాం లు చేసేవాళ్ళం. అంటే వాళ్ళు ఒక విషయం ఇస్తే, దాని మీద మనం  ఒక చిన్న చర్చా కార్యక్రమమో, నాటకమో ఏదో ఒకటి తయారు చేసి స్టేషన్ కి వెళ్ళి  రికార్డింగ్ చెయ్యాలి.. అలాంటివాటికి మొదట్లో యాభై తర్వాత డెభై ఐదు రూపాయలు పారితోషికం గా ఇచ్చేవారు.   అప్పట్లో అది ఎంత గొప్పగా ఉండేదో చెప్పలేను. రెండు మూడు నెలలకొకసారి అవకాశం  ఇచ్చేవారు వాళ్ళ రూల్స్ ని బట్టి.

ఒకసారి ఇలాంటి ప్రోగ్రాం కి ముందు అనుకున్న స్నేహితులు ఇద్దరు రానందువల్ల, అప్పటికప్పుడు మరెవరూ దొరక్క నేను,  మా చెల్లీ కలిసి అమ్మనీ తమ్ముడినీ తీసుకుని వెళ్ళి  రికార్డింగ్ చేసేసాం స్క్రిప్ట్ అంతా మనమే రాసాం లెండి. ఆ ప్రోగ్రాం విన్న మా చుట్టాలు కొందరు. 'రేడియోవాళ్ళు ఇంటికొచ్చి రికార్డ్ చేసేసారా? మొత్తం అందరూ మాట్లాడే సారు? అని జోకులు వేసారు మనకిచ్చిన పారితోషికం ఎవ్వరితోనూ పంచుకోక్కరలేదు కదా అన్న ఆనందంలో మేము పెద్దగా పట్టించుకోలేదు లెండి.

ఈ మధ్యన పని అయ్యాకా కొంతా,  పని లేక కొంతా, ఏ  నిద్ర రాక ఇంకొంత  రకరకాల కారణాలవల్ల  ( కర్ణుడిచావులాగే, తల వాచేలా చావ కొట్టిన్చుకోవడానికి కారణం అయినా ఒకటే కదా మరి !)  రెండు మూడు సార్లు తెలుగు ఛానెల్స్ లో ఏవో గేం షోలు  (అసలీ ప్రయోగం కరక్టేనా? అని నా అనుమానం) అనుకోకుండా చూసాను పూర్తిగా కాదులెండి.

 మొదటి ప్రోగ్రాం పేరు లక్కూ కిక్కూ ట. ఇంకా నయం డొక్కూ తుక్కూ అని పెట్టలేదు.  దాంట్లో పాల్గొన్నవారు నలుగురు పిల్లలు. దాని పేరు 'స్మాల్ స్క్రీన్ సేలేబ్రిటీస్  కిడ్స్ స్పెషల్ ట'. మహా వెటరన్ యాంకర్ ఝాన్సీ ఆ స్పెషల్ ఎపిసోడ్ ని గురించి చెప్తూ ఉంటె నోరు తెరుచుకుని విన్నాను అదేదో సీరియల్  న టీమణుల    స్పెషల్ స్టార్ మహిళ అంటారు, వారితో వచ్చీ రాని   డాన్స్ లూ , పాటలూ...

చిన్ని తెర  సెలెబ్రిటీల  స్పెషల్ వంటలు - వార్పులు అన్నారు, మనం రోజూ చేసుకునే ఉప్మాలని కరివేపాకు లేకుండా,  వేపాకు వేసి  ఎలా చెయ్యవచ్చు? అసలు తనకి వంట రాకపోయినా ఈ ప్రోగ్రాం కోసం ఎలా నేర్చుకుని వచ్చి ఇలా సొగసుగా వండి మనందరినీ ఉద్ధరిస్తున్నారు ఇలాంటివన్నీ చెప్తూ, సీరియల్స్ లోనే కాక అన్ని ప్రోగ్రాములలోనూ అద్భుతమైన  తమ ప్రతిభ ని చూపిస్తునారు బుల్లి  తెర తారలు. ఇది చాలనట్టు వీళ్ళ పిల్లలు కూడానా ? అనుకున్నాను.

   ఆ నలుగురిలోనూ ఒక పిల్ల ఝాన్సీ కూతురుట  ఇంకో అబ్బాయి చంద్రముఖి సీరియల్ లో వచ్చే ప్రీతి నిగమ్ వాళ్ళ అబ్బాయిట ,  మిగిలిన వాళ్ళిద్దరూ యాంకర్ సుమ, నటుడు రాజీవ్   కనకాల ల  పిల్లలుట ఇవన్నీ యాంకర్ ఝాన్సి చెప్తే తెలిసింది. మధ్యలో 'ధన్యా నువ్వు చెప్పు ఈ రౌండ్ రూల్స్ అని తన కూతురి యాంకరింగ్ చేయించింది కూడా నూ ఆవిడ. అంతకు ముందే    ఇంకో షో లో  కూడా  కూడా పాల్గోన్నారుట వీళ్ళల్లో కొందరు.  వేసవి   సెలవలు కదా ఆని వాళ్ళ అమ్మలూ, నాన్నలూ వీళ్లని తమతో తీస్కుని వచ్చి పనిలో పనిగా ఇలాంటివి కూడా చేయిస్తారేమో మరి. పుణ్యమూ, పురు షార్ధమూ నూ.

  

      అది అయిందా ?మరో రెండు రోజులకి అనుకుంటా ! ఈసారి పిల్లలు కాదు వాళ్ళ నాన్న.. రాజీవ్ కనకాల.. పార్టి సిపెంట్ ,  ఆతనికి    సపోర్ట్ వాళ్ళ కుటుంబ మంతానూ . వారికి రకరకాల క్లోజ్ అప్    షాట్లు. " మనస్ నువ్వేమంటావ్ ? నాన్నచెప్పినది రైటా ?" అనో "'రోషన్ నువ్వు చెప్పు "అనో వాళ్ళ అమ్మ, ఆ ప్రోగ్రాం యాంకర్   అయిన  సుమ అడగడమూ, దానికి వాళ్ళేదో చెప్పడమూ,  ఇదంతా చూస్తే  అదేదో వాళ్ళు సరదాగా  వాళ్ళింట్లో ఆడుకున్టున్నట్టుగా  అనిపించింది కానీ స్టూడియోలో జరుగు తున్న కార్యక్రమం లా అస్సలు అనిపించలేదు.  ఆ గోలా, ఇంట్లో వాళ్ల గొడవా భరించలేక టీ. వీ ఆపేసాను. ప్చ్..

       నిన్న రాత్రి నిజంగానే పొద్దు పోయేదాకా పని చేసుకుని ఊరికే టీ వీ పెట్టానా ! ఒకచానెల్ లోనూ చూడదగ్గది గా ఉన్న ఒక్క ప్రోగ్రాం కనిపించలేదు. మరో ఐదు నిమిషాల్లో అయిపోతుంది కదా అని భలేచాన్సులే అనే ప్రోగ్రాం పెట్టానా? అక్కడా మళ్ళీ వీళ్ళే. ఇది రిపీట్ ప్రోగ్రాం అనుకుంటా.  సుమ ఆడిస్తోంది..ఆవిడ కుటుంబం  అందరూ వైకుంఠ పాళీ మీద నిలబడి ఉన్నారు ఇంక అక్కడనించి చూడాలి వారి ప్రహసనం.. ఆ పిల్లని టీచర్ అవమన్నారు. ఆ చిన్న పిల్ల వీళ్ళని ఎదో అడగడమూ, వీళ్ళేదో తింగరి సమాధానం చెప్తే మాటి మాటికీ 'యూ ఆర్ స్టుపిడ్ అని తిట్టడమూ.. చాలు మహాప్రభో అనిపించింది. ఆ అబ్బాయిని ఇంకేమో చెయ్యమన్నారు . తన కూతురు టీచర్ గా ఉన్నప్పుడు దాన్ని చాలా రక్తి కట్టిస్తున్నాను అనుకుంటూ,  వాళ్ళ అమ్మ సుమ ముద్దు మాటలతో చేసిన వెర్రి చేష్టలూ. ఐదు నిమిషాలు చూడ్డమే కష్టమైంది.

  చివరిలో మా అబ్బాయికి 70 వేలు, మా వారు రాజీవ్ కి 60000, ఇంక ఈ ఎపిసోడ్ విన్నర్ అయిన మా అమ్మాయి మనస్వినికి లక్షా ఐదు వేలు అంటూ ఆవిడ ప్రకాటన చేసేసింది. ( కొద్దిగా అటూ ఇటూగా లెక్క వేసుకోండి). తన పారితోషికం ఎంతో చెప్పలేదు లెండి. ఇలా ఆడిచేందీ మేమే, గెలిచేదీ మేమే అని పారితోషికాలూ, ప్రైజ్ మనీలూ, గిఫ్ట్  హాంపర్ లూ పట్టుకుపోతున్నారన్నమాట ఒకరి చేతులొకరు పట్టుకుని చిరునవ్వులతో కెమెరాలకి పోజిచ్చేసి మరీ..

ఏళ్ళకి ఏళ్ళుగా వీళ్ళు చిన్న తెరలని ఏలుతున్నది చాలకనా ఇలాంటివి? ఇవన్నీ ఎవరికొచ్చిన ఐడియాలో మరి? యాంకర్ లు గా వారు చూపించిన/స్తున్న  ప్రతిభని తక్కువ చెయ్యలేం కానీ దేనికైనా ఒక పరిమితి ఉండాలి కదా? వారిమీద నాకేమీ కోపం లేదు.. కానీ ఎవరో సూచించినా కూడా ఒప్పుకునేముందు కొంత ఆలోచించాలి కదా.. పిల్లలకి అక్కరలేని ప్రచారమూ, ప్రైజ్ మనీలూ ఇవన్నీ అవసరమా?  సరదాగా చిన్న పిల్లల ప్రొగ్రాం ఎదైనా ఒకటి రూపొందించి సరదాగా వాల్లందరి తోనూ, ఆడీంచీ, పాడించీ ఇంటికి పంపవచ్చు కదా అనిపించింది. అంతగా చెయ్యాలి అనుకుంటే.

అసలే సినిమాలు, వాటికి సంబంధించిన కార్యక్రమాలూ, కోట్లు ఇచ్చి కొనుక్కున్న శాటిలైట్ హక్కులకి న్యాయం కలగడం కోసం పదే పదే    చూపించే అవే పది సినిమాలూ.. ఇవి   చాలనట్టు.. ఇలాంటి చెత్త కార్యక్రమాలు కూడానా?
ఇవి ఇలాగే  సాగితే ఇంక పెద్దగా తెలుగు చానెల్స్ పెట్టుకునె పని ఉండదని అనిపిస్తోంది.. అంతే కాదు.కొనసాగుతున్న నట వారసత్వం టైపులో యాంకర్ వారసత్వాలు, సుప్రీం యాంకరింగ్ ఫామిలీలు అవీ అవతరించే అవకాశాలు పుష్కలంగా కనిపిస్తున్నాయి.

 ఇరవై నాలుగు గంటలు కార్యక్రమాలు ప్రసారం చెయ్యాలని, లేకపొతే వానలు కురవవు, కురిసినా పంటలు పండవు అని ఎవ్వరూ శపించలేదు కదా!దేశాన్ని ఈ మాత్రం సురక్షితంగా ఉండాలంటే  మీరిలా నిరంతరం గా ప్రేక్షకులని హింస పెట్టవలసినదే అని ఎవరూబెదిరించలేదు కదా! మరి అలాంటప్పుడు ఎందుకీ కార్యక్రమాలు? ఎవరికోసం  ?

 నాణ్యమైన కార్యక్రమాలు నాలుగు గంటలు చూపించినా చాలు... మిగిలిన ఇరవై గంటలు ప్రజలు సుఖంగా, సంతోషంగా తమ పనులు తాము చేసుకుంటారు.హాయిగా, ఆనందంగా ఉంటారు.

 మీరు ఎన్ని అయినా చెప్పండి మన ఛిన్నప్పటి 'యే జో హై జిందగీ, ఆనందో బ్రహ్మా, చివరికీ రుకావట్  కే లియే ఖే ద్ హై సాక్షిగా పాలు చేలూ కార్యక్రమం .. నాటి రోజులే బావున్నాయి.      ఆమెన్.

ఈగ..ఈగ...ఈగ.. యముడి మెరుపు తీగ...

ఈగ..ఈగ...ఈగ.. యముడి మెరుపు తీగ...                         

నాకెందుకు ..నచ్చిందంటే 

        ఇది   తెలుగు చిత్ర పరిశ్రమని ఒక మలుపు తిప్పేసే కధ .. ఇన్ని రోజులూ నేను దీనికి మలుపులూ,  తలుపులూ, కిటికీలు.. చేరుస్తూ .మారుస్తూ ఉన్నాను.. ఇంత  ఆలస్యంగానైనా ఇది వెండి తెరపైకి వస్తున్నందుకు ఆనందంగా ఉంది అని భీభత్సమైన డైలాగులు చెప్పలేదు కధా రచయత. 

   ఈ కధ వినగానే తనువంతా పులకరించి,  కనులు చెమరించి, ఎమోషన్ వర్షించింది. ఇన్ని రోజులు ఇలాంటి కధ చెప్పలేదేం?  అని దర్శకుడి మీద అలిగేసి, మీద పడి రక్కేసి   వెంటనే ఓకే చెప్పేసాను అని హీరో  ఓవర్ యాక్షన్ చెయ్యలేదు. ఇందులో నాది చాలా 'బబ్లీ అండ్ లవబల్ కారక్టర్' అని వచ్చీరాని ఇంగ్లీష్ లో పరమ రొటీన్ గా హీరోయినూ అనలేదు. ఇవి  నచ్చాయి నాకు.

 హీరోయిన్ ని ఇష్టపడే విలన్ హీరోని చంపేస్తే ఆ అబ్బాయి ఈగ గా మారి విలన్ మీద పగ తీర్చుకోవడమే కధ అని సింపుల్ గా ఒక లైన్ లో సినిమా మొదలుపెట్టినప్పుడే చెప్పేసాడు దర్శకుడు. ఈ సింప్లిసిటీ నచ్చింది... దాన్ని ఎలా తీస్తాడో అని దర్శకుడు  S.S.Rajamouli    వివిధ వర్గాల ప్రజలలో పెంచిన క్యూరిసియాటి నచ్చింది..

   ఇక అప్పటినించి ' ఈగ పగ తీర్చుకోవడమేమిటి??'  ఎలా ?తీర్చుకుంటుంది ? అనుకున్నవాళ్ళున్నారు , దానికన్నా ఇతనికేమైనా పిచ్చా ? వరసగా సినిమాలు హిట్ అవుతుంటే సంతోషంగా దాన్ని నిలబెట్టుకోక తీరి కూర్చుని చేతులు కాల్చు కుం టాడా ?అని పెదవి విరిచిన .వాళ్ళున్నారు.  రాజమౌళి ఏది చేసినా బాగా చేస్తాడు అని నమ్మకంగా ఉన్నవారూ ఉన్నారు.

   కధ  కన్నా ఎక్కువగా కధనాన్ని, ఎలాంటి కధ అయినా ప్రేక్షకులని తనతోటి తీసుకుని వెళ్ళగలిగితే అది ఎఫ్ఫెక్టివ్ గా కధ చెప్పడం అని నమ్మిన దర్శకుడి కాన్ఫిడెన్స్ నచ్చింది. అది ఎక్కడా ఓవర్ కాన్ఫిడెన్స్ గా  కనిపించకుండా జాగ్రత్త పడటం నచ్చింది..

నయాపైసంత నటన రాకపోయినా, నట వారసత్వం పేరుతోనూ, గ్లామర్తోనూ తొడగొట్టడాలూ,  పడగొట్టడాలూ అన్న ప్రాస డైలాగులతోనూ  ఇరవైయ్యేసి, పాతికేసి సంవత్సరాలు పింక్ స్లిప్ ఎరగని గవర్నమెంట్ ఉద్యోగుల్లా పని  చేసుకోస్తున్న హీరోలూ, చిత్ర పరిశ్రమ అంటే తమ సొంత పరిశ్రమ అనుకుంటూ సొంత వ్యాపారం లో దిగినట్టు రోజుకోకరుగా దిగుతున్న నవ వారసుల మధ్య 'కొత్త గాలి'' లా కనపడే హీరో నచ్చాడు.  కనిపించిన ఇరవై నిమిషాలూ అతని సహజమైన నటనా, చక్కటి చిరునవ్వూ , బాడీ లాంగ్వేజ్ నచ్చాయి. మొదటగా అష్టాచెమ్మా లో చూసినప్పుడే ఈ అబ్బాయి లో మంచి ఈజ్ ఉంది.. సరియిన సినిమాలు దొరకితే మంచి నటుడవుతాడు అనిపించినది సరి అయిన అభిప్రాయమే అని మళ్ళీ  అనిపించడం నచ్చింది. ఇంటర్మీడియేట్ చదువుతున్న పక్కింటి చిన్న పిల్లలా తిరుగుతూ పాత్రకి తగ్గట్టుగా నీట్ గా, క్యూట్ గా  ఉన్న హీరోయిన్ నచ్చింది.

జంతువులూ పగ పడతాయా?  అంటే విఠలాచార్య సినిమాల లో కాకుండా నిజ జీవితం లో ? 

ఈగ కి అంత బలం ,తెలివి ఎలా వచ్చాయి?

 ఒక్క మాట మాట్లాడలేకపోయినా చెట్టంత మనిషిని ఎలా అన్ని రకాలుగా ఇబ్బంది పెట్టగలదు? 

 బొత్తిగా లాజిక్ ఉండద్దా? అన్న ..ప్రశ్నలకి... 

ఓ నా మనసా!! ఏమంటివి?  ఏమంటివి?? మామూలు మాస్ మసాలా సినిమాలలో, అదీ మన తెలుగు సినిమాలలో లాజికా?? ఎంత మాటా?? ఎంత మాటా?? 

లాజికా   సినిమా హిట్ అవుతుందా, లేదా? .అని  నిర్ణయించునది. కాదూ,  కాకూడదూ .. కాదందువా ??

వందలమందిని ఒంటి చేత్తో ఒక మానవుడు కొన్ని సార్లు ఒక చిన్నవాడు  కేవలం హీరో అన్న పేరున్నందున  మట్టి కరిపించుట లో ఉన్న లాజిక్ ఎంత??

కదిలే రైలుని ఆపేయడాలూ,  పదో,  పాతికో జీపులని మూడో కంటికి తెలియకుండా నేలలో పాతి విలన్ తో వాదన చేసే టైములో ఒక్క దెబ్బతో వాటిని ..తాడెత్తున లేపడాలూ.. వీటిలో ఉన్న లాజిక్ ఎంత?

ఈ క్షణం హైదరాబాద్ లో డైలాగ్ చెప్పి,  మరుక్షణం స్విట్జర్ లాండ్ లో పాట  పాడేసే  సందర్భం లో ఉన్న లాజిక్ ఎంత??

పంచ్ డైలాగు ల పేరిట 'వంశాలనీ', ఆ 'వంశాకురాలనీ' కేవలం సినిమా నటులుగా మాత్రమే కాకుండా తెరవేల్పులుగా,  ఇలవేల్పులుగా జనం భావించడం లో ఉన్న లాజిక్ ఎంత??

ఇలా చెప్పుకుంటూ ..పొతే తెలుగు సినిమా ఏనాడో లాజిక్ రహితం అయినది,  కాగా నేడు లాజిక్,  లాజిక్ అన్న వ్యర్ధవాదమెందుకు? 

 అని అన్నగారి స్టైల్ లో నాకు నేనే సమాధానం ..చెప్పుకున్నాను చూసారూ!  అది.. అబ్బో!  నాకు చాలా నచ్చింది.. ఇలాంటి సినిమాలో ,లాజిక్  లేకపోయినా కొన్నిచోట్ల కొద్దిగా ఆ లేకపోవడం మరీ  ఎక్కువ అయిందేమో అనిపించినా పెద్ద నష్టమేమీ లేదు.. మన ఎంటర్తైన్మెంట్ కి లోటేమీ ఉండదు.

   'వంద మాటలకన్న పది చేతలు మిన్న' అని నమ్మిన మన సెకండ్ హాఫ్ హీరో అదేనండీ మన ఈగ మాట్లాడలేకుండానే  తెలివిగా విలన్ ని ఇబ్బంది పెట్టడం నచ్చింది.  సిని మాటోగ్రఫీలూ,  స్క్రీన్ ప్లే లు లాంటి పెద్ద మాటలు నాకు  తెలియవు కానీ, ఈగ పగని తమ పగగా పిల్లలూ,పెద్దలూ భావించి అది వేసిన ప్లాన్ లకి పగలబడి నవ్వడమూ, మనుషులని ఎడంచేత్తో చంపేస్తున్నాడు కదా ఇంత  చిన్న ఈగ కి భయ పడతాడేం ? ఇంత  అమాయకుడా ? అని విలన్ మీద  జాలి పడటం, 'ఈగను చంపేంత సీను నీకు లేదమ్మా'  అంటూ ఈగ గెలిచిన  ప్రతీ సీనులోనూ కేరింతలు .కొట్టడం నచ్చింది. 

        ప్రతీ సీన్ మూడ్ కి తగ్గట్టు, అది ఎలివేట్ అయ్యేట్టు సమకూర్చిన సంగీతం  చాలా నచ్చింది.. కీరవాణి సింప్లీ సూపర్బ్. 'చంపేస్తా...లాంటి మ్యూజిక్ బాక్ గ్రౌండ్ లో వస్తూ ఉంటే  ఎందుకో  మాయాబజార్  లోని   'కోర్ కోర్ శరణు   కోర్' గుర్తొచ్చింది.  మేజిక్ చేసిన   చాలా మంచి బాక్ గ్రౌండ్  మ్యూ జిక్.

     తనకన్నా బలవంతుడు, తెలివైన వాడు హీరోగా (కనీసం తెర మీద) ఉంటే అతనికి సమ ఉజ్జీగా రాణించే విలన్ గా నటించడం వేరు. తన చిటికెన వేలి గో రంత ఉన్న చిన్న కీటకం తన  చుట్టూ తిరుగుతూ,ముప్పు తిప్పలు పెడుతూ పిచ్చేక్కిస్తున్నట్టుగా ఉండే సన్నివేశాలకు తగ్గట్టుగా,  లేని ప్రత్యర్ధిని ఊహించుకుంటూ నటించడం చాలా కష్టం . ఇంచుమించు ఏక పాత్రాభినయం లాంటిది. అలాంటి పాత్రలో నూటికి రెండు వందల పాళ్ళు జీవించిన సుదీప్ నటన చాలా, చాలా నచ్చింది.. చక్కని రూపం, గంభీరమైన వాచకం ( కొద్దిగా కన్నడ యాస ఉండవచ్చు  గాక), పవర్ఫుల్ స్క్రీన్ ప్రేసేన్స్ ,  అన్నింటినీ మించి  నటన  వెరసి ప్రేక్షకులని మంత్ర ముగ్ధులని చేసిన సుదీప్ అభినయం అబ్బో!  చెప్పలేనంతగా  నచ్చింది.. ఆయన నటన వల్లనేమో కొన్ని సార్లు విలన్ పాత్ర ఈగ వల్ల ఇబ్బంది పడుతుంటే పాపం అనికూడా అనిపించింది. సినిమాకి ఇతనో హీరో.. రెండో సగం కొద్దిగా  సాగినట్టు అనిపించినా అది సుదీప్ నటన వల్లనే పరవాలేదులే, మరీ అంత సాగతీత .కాదులే అనిపిస్తుంది. చాలా స్టైలిష్ గా  ఉన్నాడు కూడా.

     మనకు తెలియనికధా  కాదు, ఊహాతీతమైన ముగింపూ కాదు... ఉన్నదల్లా మామూలుగా సాగే మన ఊహల కందకుండా  ఈగ ప్లాన్ లు వెయ్యడమూ,   హీరోయిన్ సాయంతో వాటిని అమలుపరచడమూ చివరకు అనుకున్నది సాధించడమూ నచ్చింది...మొత్తమ్మీద సినిమా బావుంది. చివరలో  ఈగ చేత చిరంజీవి వీణ స్టెప్సూ, రవితేజ జింతాత దరువులూ, జూ. ఎన్.టీ.యార్ డాన్సులూ కూడా  వేయిస్తుంటే, వాటిని చూసి  విరగబడి నవ్వుతున్న పిల్లలని, వాళ్ళని చూసి ఆనందపడుతున్న పెద్దవాళ్ళనీ చూస్తే.. ఫామిలీ అందరికీ నచ్చిన సినిమా అనిపించడం నచ్చింది. 

 ఈ సినిమా Super Success కి మూడు S లు  కారణం అనుకుంటాను నేను.. తెలుగు తెరమీదే  ఇంటర్నేషనల్ స్థాయి Special effects, తన పాత్రకీ , కధనానికీ ప్రాణం పోసిన విలన్- హీరో Sudeep, తను నమ్మిన దానిని చిత్తశుద్ధి తో, తన అనుచరగణంతో ( Team) తో కలిసి అనితరసాధ్యంగా ఆచరించి చూపించే S.S. Rajamouli. అందుకే ఆయన పేరులోని S.S. కి Supremely Successful అని భాష్యం ..చెప్పుకోవచ్చేమో ..

PS: కొత్త తెలుగు సినిమాలు వచ్చిన  వెంటనే  సినిమా హాల్ కి వెళ్లి చూసే అలవాటు లేనే లేదు, ఇంకా రివ్యూలు . కూడానా? మన బ్లాగ్ మిత్రులు  నీలం రాజ్ కుమార్ లాంటి వారు చక్క గా   రాస్తే,  నవ్వు కుంటూ చదివేసి, ఆ తర్వాతెప్పుడో వీలున్నప్పుడు టీవీ లో చూడడమే. సినిమా  బావుంది కదా అని సరదాగా రాసినది ఈ టపా. ఎవరినీ కించపరచాలని కానీ,తక్కువ చెయ్యాలని కానీ కాదు. సినిమా  గురించీ,  నా ఈ  టపా గురించీ మీ  ఆభిప్రాయాలని తప్పక తెలియచేస్తారు కదూ.. .

     

 

ఉచిత భోజనాలు (Free Lunches) ఉన్నాయంటారా ??

         మొన్నామధ్యన మా అపార్ట్మెంట్ లో ముగ్గుల పోటీ జరిగింది.. ఇది ప్రతీ సంవత్సరమూ చాలా పక్కాగా, కోలాహలంగా జరుగుతుంది.. దాంట్లో మా పక్కింటి ఆవిడకి చుక్కల కేటగిరీలో మొదటి బహుమతి వచ్చింది.  సాధారణంగా పోటీలో  ముగ్గులు వెయ్యడం మధ్యాహ్నం మూడు  గంటలనించీ, ఆరుగంటలవరకూ జరుగుతుంది దాని తర్వాత జడ్జీలు వచ్చి కమ్యూనిటీ హాల్ తలుపులు వేసేసుకుని,  విపరీతంగా గుసగుసలాడేసుకుని ( గోడలకి చెవులుంటాయి  కదా! మరి) విజేతలని నిర్ణయించేస్తారు.. తర్వాత టెర్రస్ మీద బహుమతి ప్రదానం.. జనాలకి బోర్ కొట్టకుండా చిన్న చిన్న ఫుడ్ స్టాల్స్ ,ఉంటాయి కూడా.. సాధారణంగా ఇవి మా ఫ్లాట్స్ లో ఫ్రెండ్స్ పెడుతూ ఉంటారు,, ఈ మధ్యన కొద్దిగా మారింది లెండి ఈ వ్యవహారం.. ఇంచుమించుగా ఇలాగే గత మూడు నాలుగేళ్ళుగా జరుగుతోంది.

 'మొదటి బహుమతి' అని అనౌన్స్ చేసి ఆవిడ చేతిలో  ఒక చిన్న కవర్ పెట్టారు.

     విప్పి చూస్తే అదొక కూపన్.. ఆ నెలాఖరు లోగా మాకు రెండు సందుల అవతల ఉన్న షాప్ లో పదిహేను వందలు పెట్టి సిల్క్ చీర కొనుక్కుంటే అక్షరాలా 250 రూపాయలు డిస్కౌంట్. అదీ ఆ కూపన్ సారాంశం

రెండో బహుమతి వారికి 150 రూపాయల డిస్కౌంట్. ..

 ప్రైజ్ వచ్చినవాళ్ళకి వాళ్ళు మండింది..

'సవ్యం గా ఇచ్చే ఉద్దేశ్యం ఉంటె చిన్నదో,  పెద్దదో ఏదో ఒకటి ,ఇవ్వాలి లేదా కనీసం ఈ కూపన్ కి సరిపడేదైనా కొనుక్కునే అవకాశం  ఉండేట్టుగా ఇవ్వాలి అంతే  కానీతప్పకుండా ఫలానా టైములోపల, ఖచ్చితంగా ఇంత  డబ్బుకి సరిపడా కొనుక్కోవాలి అని ఈ బలవంతం ఏమిటి' అని.. 

 ఫస్ట్ ప్రైజ్ వచ్చినావిడ "నాకిప్పుడు చీరలూ అవి కొనుక్కునే ఉద్దేశ్యం లేదు...అనవసరం గా నాదగ్గర ఉంచుకోవడం ఎందుకు??ఇంకెవరైనా వాడుకోవచ్చు కదా!"  అని రెండు రోజులు పోయాకా  మృదువుగా తిరిగి .ఇచ్చేసింది. 

   ఆవిడ అలా తిరిగి ఇచ్చేయ్యడం ఈ ఆలోచన అమలుపరిచిన ఆవిడకి  అస్సలు నచ్చలేదు." ఇప్పుడు కొనుక్కుని తర్వాత ఎప్పుడైనా కట్టుకోకూడదా?  బీరువాలో ఒక మూల పడేస్తే ఆ చీర అన్నం అడుగుతుందా? నీళ్ళు అడుగుతుందా ??  ... ఊరికే వస్తుందా అంత .మంచి ఆఫర్.. ఎంత కష్ట పడి సంపాదించానో ! "అని కనిపించిన వాళ్ళందరి దగ్గరా చెప్పి  చాలా .బాధపడింది 

       కమిటీలో వైస్ ప్రెసిడెంట్ గా ఉన్న ఆవిడకి కొంత బిజినెస్ పరిజ్ఞానం  ఎక్కువ , తనకి వీలుగా ఉండేటట్టుగా పనులు చేసుకోగలగడమూ  .. ఇలాంటి ఆఫర్ల మీదా,  ఫ్రీగా ??) వచ్చే వాటి మీదా మోజూ ఎక్కువే. 

 "కమిటీ వారికి డబ్బులుమిగులుస్తాను ఎందుకు అనవసరంగా ప్రై జూలూ  అవీ  కొనడం? " అని తెలివిగా చుట్టుపక్క ఉన్న షాపులూ, బ్యూటీ పార్లర్లూ వగైరాల దగ్గరకు వెళ్లి  .సంపాదించింది ఇలాంటి కూపన్లు. ఇలాంటి వింత బహుమతులు ఇవ్వచ్చు అని మాకు ఆవిడ ద్వారానే .తెలిసింది .

 అంతేకాదు... దగ్గరలో ఉన్న రెస్టారెంట్ల కి వెళ్లి మా అపార్ట్మెంట్ లో జరిగే పార్టీలకి కేటరింగ్ వాళ్లకి ఇప్పిస్తానని, వాళ్ళ దగ్గర తనకీ తన కుటుంబానికీ ఫ్రీ గా డిన్నర్ ఆఫర్ లూ అవీ కూడా తెచ్చుకునేది అని వినికిడి..ఆవిడకీ,  కుటుంబానికీ తక్కువ పడకూడదనేనేమో ఆ ఏడాదిఅన్ని  ఫంక్షన్ల లోనూ భోజనం ఎప్పుడూ తక్కువ పడడమే...చిన్నవో, పెద్దవో గొడవలు జరగడమే.. 

      అన్నింటికంటే విచిత్రమేమిటంటే  చిన్న పిల్లలకి పరుగు పందేలూ, చెంచాలూ- నిమ్మకాయలూ లాంటి పోటీలు పెట్టి దీపావళి ఫంక్షన్ లొనో, న్యూ ఇయర్ కో వాళ్ళ చెతిలొ ఇంటి పక్క బ్యూటీ పార్లర్ వాళ్ళ వాక్సింగ్,ఫేషియల్ లాంటి ( పైన చెప్పిన లాంటివే)) కూపన్లు .పెట్టేది 

వాళ్ళు "ఇదేంటి ఆంటీ ?"అంటే?? .

"అమ్మకిచ్చేయి.. షి విల్ బీ  హేపీ, వెయ్యి రూపాయల సర్వీస్ 800 కే వస్తే సంతోషం కాదూ మీ అమ్మకి"  అనేది పైగా. పోటీ పిల్లలకి పెట్టాము కదా,, కనీసం ఓ పెన్నో,చాక్లేటో ఇవ్వచ్చు కదా, ఏమిటో చెప్తే వినేవాళ్ళకి చెప్పవచ్చు,, తెలీని వాళ్ళకీ చెప్పవచ్చు... అన్నీ తెలుసు అని ఎవ్వరి మాటా వినని వాళ్ళకేం  చెప్తాం?? .. 

ఇలాంటి చిత్రమైన పనులవల్ల అందరూ అబ్బా!! ఈవిడ పదవీకాలం ఎప్పుడు పూర్తవుతుందిరా  బాబూ ! అని ఎదురు .చూసారు..అదొక ప్రహసనం.. 

         మొన్న సమ్మర్ హాలిడేస్ లో మా కజిన్ వచ్చింది మా ఇంటికి.  ఎన్నో ఏళ్ల  తరవాత కలిసాము ఇంత తీరికగా .. అందుకని ఒకటే  కబుర్లు.. హైదరాబాద్ నించి నాకొక సల్వార్ మెటీరియల్ తెచ్చింది, చాలా బావుంది అది..నిన్ననే చెప్పింది  అది కొన్నప్పుడు లక్కీ డిప్ కూపన్లు  ఇచ్చారనీ, వాటిల్లో ఒక దానికి ప్రైజ్ .వచ్చిందనీ. చాలా సంతోషంగా ఉంది దానికి.. 'నువ్వు చాలా లక్కీయే బాబూ... నీకోసం కొంటేనే  నాకిది వచ్చింది, లేకపోతె ఇన్నేళ్ల  నించీ  కొంటున్నాను ఎప్పుడైనా .వచ్చిందా?' అందికూడానూ. 'నిజమే' అనుకున్నాను .నేనూనూ 

 ''అయితే ఆ బహుమతి ఏమిటో తెలుసా?? నెలకి 500 చొప్పున వాళ్ళు మనకి కూపన్ .ఇస్తారు.. దానికి కనీసం డబల్ వేసుకుని ప్రతీనెలా ఫలానా తారీకు దాటకుండా మనం వెళ్లి బట్టలు .కొనుక్కోవాలి. ఏ  నెల కొనకపోయినా అంతే  .సంగతులు, అప్పటినించీ మిగతావి ఇవ్వరో, ఏదో లాంటి లక్ష కండీషన్ లు..  

  ఈ వివరాలు తెలిసాకా, నాకు ఏమనాలో తెలియలేదు..ఇది నిజంగా లక్కీయేనా?? మనకి అవసరం లేకపోయినా ప్రతీ నెలావెళ్ళాలి, చచ్చినట్టు ఏదో ఒకటి కొనాలి ఆ ప్రయత్నంలో మన చేతులూ, కళ్ళూ ఊరుకోక ( ఊరుకోవు, మనకీ, ఆ షాపు వాళ్ళకీ కూడా బాగా తెలుసు ఆ సంగతి ) మరిన్ని వాటి మీద మనసు పారేసుకుంటే, వాటి భారం కూడా మన పర్సులే మొయ్యాలి మరి..

' పోనీ ఆ ఇచ్చేదేదో ఒక్కసారి ఇస్తారా,  అంటే అదీ .లేదు. 'చక్కగా ఓ మంచి పట్టుచీర కొనుక్కోవే అని మా అమ్మ సలహా చెప్తే అప్పుడు బయట పడ్డాయి ఈ ఫైన్ ప్రింట్  డీటెయిల్స్.

.' ఇండియన్ ఐడోల్' విజేత శ్రీ రామచంద్ర మొన్నేదో షో  లో చెప్పాడు.. అతని ప్రైజ్ మనీ యాభై లక్షలూ కూడా ఒక్కసారి ఇవ్వరుట.  మూడునెలలకోకసారి ఐదు లక్షల చొప్పున ఇస్తారుట,ఇంకా ఇస్తూనే ఉన్నారుట అది.

 నెలల పాటు సాధన చేసి, కష్టపడి, పాడి గెలుచుకున్నదే అలా వస్తూ ఉంటే మరి అప్పనంగా,  అదృష్టం పేరుతొ వచ్చినవి ఇలా కాక ఎలా వస్తాయి మరి? అనుకోవాలేమో ..

      ఇలాంటిదే ఇంకొకసారి బిగ్ బజార్ లో జరిగింది, వాళ్ళు మా ఈ షాపు  ఆసియాలోనే పెద్దది, ఇంకా మాట్లాడితే ఆసియాకంటే పెద్దది అని టముకేసేస్తు  ఉంటే  ఎంత పెద్దదో, ఏవిటో చూద్దామని మా ఇంటి దగ్గర ఉన్న బిగ్ బజార్ కి  వెళ్ళాము. దాని తర్వాత మళ్ళీ  వెళ్ళలేదు లెండి...

 ఎనిమిది వందల రూపాయల దుప్పటీ మూడు వందల యాభైకే అని చూసి కొనుక్కొచ్చి, విప్పి చూస్తే ఆ కొత్త దుప్పటి  మధ్యలో మూడు రూపాయ కాసులంత ( అదే... మూడు రూపాయ బిళ్ళలు ఒక దాని పక్కన ఒకటి పెడితే ఎంతో అంతన్నమాట... మూడు రూపాయల నాణేలు లేవు, మీరే కరక్ట్) చిరుగు చూసినప్పటి నించీ నాకు ఆ షాప్ అంటే కోపం. వాళ్ళు ఏమి చెప్పినా .నేను నమ్మను .

సరే.. ఇలాంటివే ఓ పది వస్తువులు కొన్నారు కదా, మీ షాపింగ్ భక్తి  కి మెచ్చి 'తొందరగా బిల్లింగ్ చెయ్యడమన్న ఒక్క వరం తప్ప మరేదైనా ఇచ్చేస్తాము' అన్నంత బిల్డ్ అప్ ఇచ్చి,   అటూ ఇటూ చూసి ఓ 250 రూపాయల కూపన్ నా చేతిలో పెట్టాడు షాపతను.

'సిరిరామోకాలోడ్డడం' మంచిది  కాదని తీసుకుని వాడుకుందాం కదా! అనుకున్నామా?  చావు కబురు చల్లగా అప్పుడు చెప్పాడు ఇది .ఇప్పుడు వాడుకోలేరు, మళ్ళీ సారి వచ్చినప్పుడు మీరు కనీసం 2500 రూపాయల విలువైన ఫర్నిచర్ కానీ ఎల క్త్రానిక్ వస్తువులు కానీ కొంటే అందులోంచి 250 రూపాయలు తగ్గిస్తాము అని.. 

     అప్పటికే ,అక్కడున్న జనాలనీ, బహు మందగమనంతో కదులుతూ గంట సేపైనా పూర్తి  అవ్వని బిల్లింగ్ కార్యక్రమాన్నీ   చూసి విరక్తి చెందిన నేను,' ఇంతోటి దానికి మళ్ళీ రావడం కూడానా?? అని వద్దులే  బాబూ! అంత భాగ్యానికి నేను అనర్హురాలిని 'అని చెప్పేసి  అది తిరిగి అతని చేతిలోనే పెట్టేసి .వచ్చాను ఎందుకంటే అంతకు ముందు ఇలాంటిదే ఏదో కూపన్ వస్తే ఆ షాప్ లో ఆ ధరకి .ఏమీ దొరకలేదు..దానికి సరిగ్గా డబల్ పెట్టి కొంటేనే కానీ ఒక టాప్ కూడా  రాలేదు  ఇంకా రెండువేలకి ఎలక్ట్రానిక్స్,, ఫర్నిచర్ కూడానా?  ఒకసారి కాలితేనే కదా నిప్పు ముట్టుకుంటే తప్పు అని తెలిసేది .అదన్నమాట .సంగతి.

         వ్యాపారం చాలా .తెలివైన వ్యవహారం. కొనడానికి వచ్చేవాళ్ళని 'కస్టమర్ ఈస్ కింగ్'' అని ఉబ్బేసి, మభ్యపెట్టి అరచేతిలో స్వర్గం చూపెట్టేయడమే ముఖ్య ఉద్దేశ్యం.. ఎవరో తెలివైన వ్యక్తీ చెప్పనే చెప్పాడు ఎప్పుడో..There are no free lunches in this world  అని..

 మొదట్లో పండగలకి ప్రత్యేకంగా సేల్ ,అన్నా 

తర్వాత మెల్లగా end of season, beginning of season, middle of season సేల్స్ అన్నా, 

ఇంకొంచెం ముందుకెళ్ళి ఫరెవర్ సేల్, most happening sale వగైరా, వగైరా పేర్లు పెట్టినా, 

దాని వెనక ఉన్న ఉద్దేశ్యం మాత్రం పైన చెప్పిన రాజు గారిని రంజింప చేయడమే.. 'చేరి మూర్ఖుల మనసు రంజింపరాదు'' .కరక్టే..మొదట రంజింపచేసి పిదప మూర్ఖులని చెయ్యవచ్చు అన్న .సూత్రమే. 

మిల మిల లాడే లాంటి మెరుపుల లైట్లూ, ధగధగలాడేలా ట్యూబ్ లైట్లూ, కాసులతో గాలిని కండీషన్ లో పెట్టిన మిషన్లూ, చిరునవ్వులతో కేవలం మనకోసమే పనిలో చేరినట్టు నమ్మించే పడతులూ,  పడుచువాళ్ళూ, కింగులా  కనిపిస్తూ వంగి వంగి సలాములుపెట్టే కాపలా వాళ్ళూ ..  వీళ్ళందరూ ఈ చదరంగంలో పావులు, పాత్రధారులు మాత్రమే .

 అసలు చెక్ మేట్  చెప్పేది మాత్రం .కస్టమర్ కే.. ఎందుకంటే   కస్టమర్ ఈజ్ కింగ్... హ హ హా..
మీరేమంటారు?????